تحلیل ساستهای بازآفرینی در بافت مرکزی شهر زنجان

عمدتاً بافت مرکزی شهرها یکی از مهم‌ترین مکان‌هایی هستند که شرایط متفاوت و تا حدودی مسئله ساز در آن¬ها متبلور می‌شود. این بافت نیز به مانند تمام شرایط طبیعی و انسانی در گذر زمان تغییر می-کند (شفر،1388: 51). بافت تاریخی تنها یک مسئله کالبدی نیست، بلکه مسائل اقتصادی- اجتماعی و فرهنگی را نیز در بر می‌گیرد و ( نوعاً ) به دلایل مختلف از جمله مسائل روانی و اقتصادی دارای توان جذب خانوارها نمی‌باشد. تقاضا برای مسکن در این گونه مناطق در مقایسه با دیگر نقاط شهر پایین¬تر است(حبیبی و همکاران، 1386: 104). در حالی که بافت قديمي و کهن شهرها به واسطه‌ی قدمت تاريخي و وجود عناصر با ارزش تاريخي، موقعيت مناسب ارتباطي، قرارگيري بازار اصلي شهر و قلب تپنده‌ی اقتصادي آن و غيره داراي ارزش و جايگاه منحصر به فردي در ساختار فضايي وکارکردي شهر می‌باشد این گونه بافت‌ها علي رغم دارا بودن پتانسیل‌ها و نقاط قوت، در طول زمان با تحولات متعددي مواجه شده و به تدریج دچار نارسايي و اختلال در ابعاد مختلف کارکردي، اقتصادي، اجتماعي، کالبدي، ارتباطي و زيست محيطي می‌شوند. بر همین اساس توجه به بافت¬هاي فرسوده و قدیمی و رفع ناپایداري آن‌ها، به موضوعی جدي و محوري تبدیل شده، است به گونهاي که سازمان‌های ذیربط را به تکاپوي ساماندهی و بازآفرینی بافتهاي مذکور سوق داده و لزوم مداخله در این بافت‌ها را در دوره¬اي مختلف زمانی مطرح نموده است. رویکردهاي بازآفرینی و نوزایی شهري با تأکید بر جنبه‌های اجتماعی، اقتصادي، فرهنگی و هنری، به صورت فعالیت یکپارچه و همه جانبه¬نگر درآمده که هدف آن ایجاد شرایط مناسب جهت دستیابی به توسعه‌ی پایدار می‌باشد.