نقش مشارکت اجتماعی شهروندان در توسعه پایدار شهری (مطالعه موردی: پارس‌آباد مغان)

مشاركت مردم در روند تصميم‌گيری شهری، ازعنصر حياتی در فرايند توسعه پايدار تلقی گرديده و از آن به عنوان حلقه مفقوده فرايند توسعه ياد مي كنند و این امر لزوم توجه به مشارکت اجتماعی شهروندان را بیان می کند. این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش و ماهیت، توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی است. ابتدا با استفاده از مطالعات اسنادی ادبیات مورد نظر تحقیق گردآوری شده و با استفاده از روش میدانی به وسیله ابزار پرسشنامه خود ساخته محقق اطلاعات مورد نیاز تحقیق گرداوری شد. برای آزمون پایایی پرسشنامه ابتدا 30 پرسشنامه مورد پیش آزمون قرار گرفت بعد از بررسی پایایی درونی پرسشنامه آلفای بزرگتر از 0.05 بدست آمد که حاکی از پایایی قابل قبول است. جامعه اماری تحقیق شامل شهروندان و مسئولان شهر پارس‌آباد مغان بود که تعداد 380 نفر شهروندان با استفاده فرمول کوکران و تمام مسئولان شهر به تعداد 20 نفر بعنوان نمونه انتخاب شدند. با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون رابطه بین مشارکت اجتماعی شهروندان و توسعه پایدار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به منظور پیش بینی تاثیر چند متغیر روی متغیر وابسته از رگرسیون چندگانه با روش Enter استفاده شد نتایج تحقیق بیانگر آن است که بین تمام عوامل مشارکت اجتماعی شهروندان و مسئولان و توسعه پایدار شهری رابطه معنادار وجود دارد. واژگان کلیدی: ارتباطات متقابل، انتظارات متقابل، حس تعلق، تعهد متقابل، توسعه پایدار شهری