تأثير آموزش مهارت های زندگی بر عملکرد خانوادگی مادران دارای فرزند تالاسمی ماژور

مقدمه و هدف: بتا تالاسمی ماژور یک بیماری خونی مزمن است که تأثیرات نامطلوب روانشناختی بر بیماران و خانواده های آنان دارد. والدین، به خصوص مادران که عموماً مراقبین اول هستند بیشترین مواجهه با این فرزندان را دارند. ازآنجایی که بیماری فرزند بر روی عملکرد خانوده اثر می گذارد و عملکرد خانواده یکی از شاخص های مهم تضمین کننده کیفیفت زندگی و سلامت روان کل خانواده به شمار می رود، این مطالعه به منظور اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر عملکرد خانوادگی مادران دارای فرزند مبتلا به تالاسمی ماژور انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع کار‌آزمایی در عرصه می‌باشد که جامعه آن را مادران دارای فرزند مبتلا به تالاسمی ماژور دارای پرونده ثبت‌شده در معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی یاسوج تشکیل می‌دهند. از بین 90 مادر، 57 نفر واجد معیارهای ورود به مطالعه بودند که به‌صورت غیراحتمالی انتخاب شدند اما به‌طور تصادفی بلوکی بین گروه‌های آزمودنی (28مادر) و کنترل (29مادر) تخصیص یافتند. در گروه آزمودنی آموزش مهارت های زندگی در قالب دو گروه به مدت هفت هفته که هر هفته یک جلسه 60-90دقیقه‌ای توسط پژوهشگر به‌کار‌گرفته شد و در گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت .داده ها توسط پرسشنامه سنجش عملکرد خانوده (FAD)که بر اساس الگوی مک مستر تنظیم شده است قبل از شروع مداخله و چهار هفته بعد از اتمام مداخله جمع آوری شد .اعتبار و پایایی ابزارها قبلا تأیید شده‌اند.داده‌های جمع‌آوری‌شده با کمک نرم‌افزار SPSS تحت‌ویندوز نسخه 22، از طریق آمارهای توصیفی و آزمون‌های آماری تی‌مستقل، تی‌مزدوج، کای‌اسکور، با سطح اطمینان 95 درصد تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: میانگین نمره عملکرد کلی خانواده پس از مداخله (7/6±137) نسبت به قبل از مداخله (6/12±144) به‌طور معنی‌داری کاهش یافت ( 05/0>p).بعد از مداخله در نمره عملکرد زیر مقیاس های ارتباط ،همراهی عاطفی و آمیزش عاطفی تفاوت معنی داری بین دو گروه آزمودنی و کنترل مشاهده گردید( 05/0>p)،اما در سایر زیر مقیاس ها بعد از مداخله بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری مشاهده نگردید ( 05/0