تأثیر فعالیت‌های عمرانی بر توسعه پایدار روستایی ایران با نگرش موردی روستاهای بالاتر از 50 خانوار شهرستان اسکو در مقطع زمانی 1365 تا 1390

شواهد نشان داده است که تحقق توسعه پایدار روستایی با نگاهی نظامند و هماهنگ به مؤلفه‌های متعدد اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و ظرفیتهای نهادی بستگی دارد. شناخت این مؤلفه‌ها به نوبه‌ی خود می‌توانند در تدوین سیاستها و راهبردهای توسعه پایدار با محوریت روستاها نقش به سزائی داشته باشند. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف شناخت و تأثیر فعالیت‌های عمرانی بر توسعه پایدار روستایی شهرستان اسکو انجام شده است. این پژوهش به صورت پیمایشی و کتابخانه‌ای انجام گرفته و جامعه آماری آن روستاهای بالاتر از 50 خانوار روستایی بر طبق مبنای داده‌های آماری سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1390 هستند. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران 380 عدد برآورد و نمونه‌ها به روش نمونه‌‌گیری چند مرحله‌ای و به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه‌ای بود که روایی آن از طریق پانلی مشتمل بر صاحب نظران توسعه روستایی و متخصصین ذیربط مورد تأیید قرار گرفت. پایایی گویه‌های پرسشنامه از طریق محاسبه آلفای کرونباخ در مؤلفه‌های اجتماعی (922/0)، اقتصادی(902/0)، زیست محیطی (869/0) و ظرفیت نهادی (833/0) بدست آمده است. برای تحلیل داده‌ها و سنجش آزمون فرضیات و متغیرهای تحقیق از آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون t نمونه‌های جفتی در دو گروه مستقل استفاده شد و کلیه محاسبات با نرم افزار spss انجام گرفت. نتایج و یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که تأثیر فعالیت‌های عمرانی انجام شده در مناطق روستایی با مُعرِف شاخص‌های اجتماعی،اقتصادی و مسائل زیست‌محیطی قبول بوده؛ و حرکت آنها در راستای توسعه پایدار روستایی است.