برنامه ریزی کاربری زمین شهری با استفاده از مدل اتوماتای سلولی

استفاده بهینه از زمین و برنامه‌ریزی کاربری اراضی شهری، یکی از مسائل مهم و اساسی در نظام برنامه‌ریزی شهری می‌باشد و باید با هدایت آگاهانه توسعه شهر از رشد بی‌رویه شهرها و اتلاف بیهوده زمین‌های کشاورزی جلوگیری کرد. با توجه به اهمیت و ضرورت بحث برنامه‌ریزی کاربری اراضی شهری و مشکلات فراوان شهرهای امروزی، لازم است از روش‌ها و ابزار جدیدی که بتوانند در تصمیم‌گیری به برنامه‌ریزان کمک کنند، استفاده نمود. از جمله این روش‌ها، روش‌های مبتنی بر سیستم‌های پشتیبانی برنامه‌ریزی ‌‌می‌باشد. سیستم‌های پشتیبانی برنامه‌ریزی بازوهای تصمیم‌گیری هستند و جنبه حمایتی در قضاوت دارند. مدل اوتوماتای سلولی یکی از این روش‌هاست که به صورت یک سیستم پشتیبانی برنامه‌ریزی پویا از طریق شبیه‌سازی کاربری‌های زمین شهری و پیش‌بینی تغییرات آن، ساختار کاربری شهری را مورد آزمایش قرار دهد و اثرات آن را مورد تحلیل قرار دهد. در اوتوماتای سلولی با تحلیل قابلیت سنجی اراضی و تخصیص زمین به تقاضاهای کاربری زمین پیش‌بینی شده، شکل‌های مختلف آینده یک منطقه از طریق سناریو‌های مختلف تخصیص، ‌پیش‌بینی می‌شوند. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که بهترین تصمیم‌گیری برای منطقه یک شهر اصفهان به‌کارگیری توسعه نواحی کارکردی محلات مسکونی در نواحی مناسب برای توسعه مسکونی و توسعه فعالیت‌های خدمات رفاهی در نواحی ‌نسبتاً مناسب برای توسعه مسکونی است که از تحلیل مرحله مناسبت محیطی حاصل شده است و همچنین توسعه اشتغال جهت حفظ جمعیت اصیل بافت تاریخی منطقه را، می‌توان در نظر گرفت.