طراحی پایانه مسافربری با رویکرد معماری پایدار و معماری سبز

شبکه راه های زمینی به علت وسعت کاربری های مختلف، سهولت استفاده، کم هزینه بودن و استفاده عمومی آن، به ویژه برای طبقات متوسط و کم درآمد جامعه و همچنین گستردگی آن به فراسوی مرزها، از خدمت رسانی و بهره دهی زیادی برخوردار است. نقاط شروع و پایان سفرهای زمینی از جمله اساسی ترین، مهمترین و بحرانی ترین گزینه های تصمیم گیری و اجرای برنامه های اقتصادی و اجتماعی جوامع محسوب می شوند. تشخیص و تعیین چنین مکان هایی در هر شهر و منطقه، از استراتژی های مهم توسعه شهری و منطق های است. علیرغم گسترش شبکه های مختلف حمل و نقل کشور در جابجایی مسافر(جاده ای، ریلی، دریایی و هوائی) بیش از 90درصد آن توسط جاده صورت میگیرد. بر همین اساس ضرورت توجه و رسیدگی به وضعیت ارائه خدمات در این بخش (حمل و نقل جاده ای) آشکار می گردد. تدوین معیارهای فنی در طراحی پایانه ها با رویکرد معماری پایدار ، نقطه شروعی است برای پرهیز از دوباره کاری ها و اعمال هماهنگی در سطح ملی و مرزهای مشترک با کشورهای هم جوار، اتصال و ارتباط با فعالیت های مختلف و پنجره اطلاعاتی خدمات شهری- منطقه ای می باشد. پایانه مسافربری با الگوی معماری سبز ، به عنوان نمونه ای متفاوت با سایر پایانه های اجرا شده در گذشته است که در آن، مجموعه ای متنوع و پیچیده از خدمات در سطوح مختلف و در راستای ساماندهی به خواسته های گروه های متعددی از افراد، (که بالطبع در برگیرنده خواسته ها و نیازهای متفاوتی هستند ) پیش بینی و برنامه ریزی می شود، نیازمند مطالعات گسترده، در مرحله پیش از طراحی هستند. با توجه به الگوهای متنوع تقاضای سفر که به طور مستقیم وابسته به عامل زمان می شوند، ارائه راهکارها و دستورالعمل های ویژه، برای بهره برداری و نگهداری از آنها، به منظور حفظ سطوح پیش فرض طراحی، در معماری پایدار اهمیت ویژه ای دارد.