رابطه‌ رضایت از زندگی با سبک‌های مقابله با استرس و صفات شخصیتی زندگی زنان شاغل در مراکز آموزش عالی شهرستان رشت

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه صفات شخصیتی و سبک‌های مقابله با استرس با رضایت از زندگی انجام شد. روش: جامعه مورد مطالعه این پژوهش شامل زنان شاغل (دارای مدرک کارشناسی و بالاتر) در مراکز آموزش عالی شهرستان رشت (448 نفر) بود که از میان آنها 206 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های نئو NEO-FFI (کاستا و مک‌کری، 1992)، پرسشنامه سبک‌های مقابله با استرس تهران (بشارت، 1385) و مقیاس رضایت از زندگی SWLS (دینر و همکاران، 1985) پاسخ دادند. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین صفت برون‌گرایی با رضایت از زندگی (01/0= p،21/0=r) رابطه مثبت و معنادار وجود دارد، بین صفات وظیفه‌شناسی (05/0= p،21/0- =r) و گشودگی با رضایت از زندگی (01/0= p،23/0- =r) همبستگی منفی و معنادار وجود داشت. بین سبک مقابله‌ای مسئله‌محور با رضایت از زندگی (01/0=p ، 24/0 =r) و سبک مقابله‌ای هیجان‌محور مثبت با رضایت از زندگی (01/0=p ، 22/0=r) رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد صفات شخصیتی و سبک‌های مقابله‌ای می‌تواند 12/0 درصد از واریانس رضایت از زندگی را تبیین ‌کند. تعامل میزان درآمد و میزان تحصیلات بر رضایت از زندگی اثر معناداری نداشت. نتایج آزمون تحلیل واریانس یکراهه مشخص کرد بین رضایت از زندگی زنان شاغل در مراکز آموزش عالی مختلف تفاوت معناداری وجود نداشت، اما بین صفات شخصیتی زنان شاغل در مراکز آموزش عالی مختلف تفاوت معنادار مشاهده شد. نتیجه‌گیری: رضایت از زندگی تحت‌تأثیر تعامل عوامل گوناگون از جمله صفات شخصیتی و سبک‌های مقابله‌ با استرس است. بکارگیری سبک مقابله‌ای مناسب می‌تواند موجب افزایش رضایت از زندگی شود، همان‌طور که داشتن رضایت از زندگی نیز می‌تواند در بکارگیری سبک مناسب مقابله با استرس تأثیر مهمی داشته باشد.