راهبردهای توسعه دهكده های گردشگري در مناطق عشايري با روش SWOT (مطالعه ی موردی: مناطق ییلاقی طایفه فارسيمدان ایل قشقایی- استان اصفهان) در سال 1392

گردشگري عشايري نوعي گردشگري است كه در محيط هاي وابسته به قلمرو كوچندگي عشاير انجام مي شود و بازديد از جاذبه هاي فرهنگي و اجتماعي مرتبط با زندگي عشايري و با جاذبه هاي طبيعي موجود در منطقه ييلاقي ـ قشلاقي عشاير مدنظر گردشگر باشد. توسعه این الگوی گردشگری نیازمند راهکارهای گوناگونی از جمله احداث دهکده های گردشگری در مناطق عشایری می باشد. این پژوهش که از لحاظ هدف کاربردی و از جنبه روش میدانی، اسنادی، تحلیلی است به تدوین راهبردهای توسعه دهکده های گردشگری در مناطق ییلاقی طایفه فارسيمدان ایل قشقایی- استان اصفهان می پردازد. جامعه آماری پژوهش کارشناسان گردشگری و مسئولین امور عشایری در استان اصفهان می¬باشد. در تحلیل برنامه¬ریزی راهبردی جهت ارایه¬ی راهکارهای مدیریتی از روش برنامه¬راهبردی SWOT که مبتنی بر شناسایی نقاط قوت و ضعف (عوامل داخلی) و فرصت¬ها و تهدیدها (عوامل خارجی) می باشد بهره گیری شد و حاصل آن به صورت جداول خلاصه تجزیه و تحلیل عوامل داخلی و خارجی ارایه گردید. این یافته¬ها برای تجزیه و تحلیل نهایی به صورت جدول ماتریس برنامه ریزی کمی استراتژیک مورد استفاده قرار گرفته و نتایج نهایی نشان می¬دهد که راهبردها محافظه کارانه (WO) و راهبرد تقویت و ارتقا سطح زیرساختار و خدمات گردشگری در راستای رفاه و توسعه گردشگری با امتیاز 10.64 به عنوان بهترین راهبرد شناخته شد.