جهانی شدن اقتصاد و نقش عامل تجارت بر فرایند توسعه شهری- منطقه ای، مطالعه موردی: بندر چابهار در جنوب شرق ایران

اصولاً جهان، سیستمی کلی و کشورها زیر سیستمی از این سیستم بزرگ هستند که شهرها را درجه بعدی به عنوان زیر سیستم در درون خود جای داده اند. بنابراین در سطح ملی شهرها زیر سیستمی از سیستم ملی و کل کشور هستند و در نتیجه پیوند و روابط متقابل بین سیستم ملی و سیستم فرعی شهری وجود دارد. هر چه سیستم ملی کشور با سیستم بین المللی در تعامل بیشتر باشد، به همان نسبت سیستم شهری نیز پویا تر و فعال¬تر خواهد بود. شهری شدن جهان و جهانی شدن شهرها مهمترین وجه زندگی اجتماعی هزاره سوم میلادی است. صرف نظر از تبعات منفی جهانی شدن،کلیه شهرها درصدد پیوند به شبکه شهرهای جهانی، به منظور بهره گیری از مزایای جهانی شدن می باشند. شهرهای ایران نیز به دلیل تاخیر در پیوند با اقتصاد جهانی، سیاستهای خارجی و به تبع آن مشکلات ناشی از عدم سرمایه گذاری خارجی در کشور؛ با مشکلات بسیاری در روند جهانی شدن مواجه اند که این وضعیت در شهرهای مرزی کشور به دلیل شرایط ژئوپولیتیکی خاص آنها دو چندان شده است. هدف این پژوهش سنجش وضعیت چابهار در فرایند جهانی شدن و توان توسعه آن می باشد. به منظور دستیابی به این هدف، با استفاده از تکنیکهای پرسشنامه ای و مصاحبه با نفر از شهروندان، چشم انداز مناسبی از توانایی ها و پتانسیلهای محلی درباره کارکرد عوامل مختلف و ارتباط آن با فرایند جهانی شدن با استفاده از آزمون همبستگی مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که همبستگی میان توسعه ارتباطات با فرآیند جهانی شدن بالاتر از حد متوسط و توسعه مسکن متوسط؛ و توسعه امور مالی؛ حمل و نقل، اشتغال و درآمد در حد بسیار زیاد است. همبستگی این عوامل نشان می دهد که اگر بتوانیم امکانات، جریانها و محدودیتهای توسعه منطقه در زمینه های مختلف را با نیروها و جریانهای جهانی شدن همگام سازیم، توسعه موارد ذکر شده و حل مسائل و مشکلاتی مرتبط با آن در بندر چابهار ممکن خواهد بود. کلید واژه: جهانی شدن،توسعه شهری-منطقه ای، چابهار