تحلیلی بر روند گسترش فیزیکی شهر زابل و بهینه گزینی آن

در دهه‌های اخیر افزایش جمعیت شهری گسترش فیزیکی شهرها را تحت تأثیر قرار داده و شناسایی بهترین جهات رشد شهر را به یکی از اساسی‌ترین دغدغه‌های مدیران شهری تبدیل نموده است، در این راستا هدف پژوهش حاضر بررسی روند گسترش فیزیکی شهر زابل و بهینه گزینی آن می‌باشد. روش پژوهش در این تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده که جهت جمع آوری داده‌ها و اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای و میدانی بهره گیری شده است و جهت تجزیه وتحلیل داده‌های جمع‌آوری شده از مدل‌های heldren، Shannons entropy و SWOT و همچنین نرم‌افزارهای SPSS20 و آزمون‌های آن و GIS بهره‌گیری شده است. جامعه آماری پژوهش را شهروندان شهر زابل و مدیران شهری آن تشکیل داده‌اند، که در جامعه شهروندان با استفاده از روش نمونه‌گیری کوکران تعداد 383 شهروند و در جامعه مدیران شهری با تمام¬شماری از مجموعه شهرداری و اعضای شورای شهر، مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. نتایج تحلیلی حاصل از بررسی مدل هلدرن و آنتروپی شانون بیانگر آن است که میزان آنتروپی شهر زابل در سال 1393 برابر با 5801/1 که نشان دهنده توسعه فیزیکی پراکنده (اسپرال) آن می‌باشد، در عین حال نتایج حاصل از آزمون T-test بیانگرآن است که عملکرد مدیریت شهری به طور عام در سه زمینه عمرانی- کالبدی، اجتماعی- فرهنگی و مالی- اقتصادی، پایین تر از حد متوسط بوده و از این حهت نیز گسترش فیزیکی شهر زابل با میانگین 95/2 عملکرد آن نامطلوب بوده است. در تحلیل نهایی این پژوهش بمنظور تدوین راهبردها جهت بهینه نمودن گسترش فیزیکی شهر زابل، راهبردهای رقابتی- تهاجمی دارای اولویت می‌باشند. کلیدواژه‌ها: گسترش فیزیکی، مدل هلدرن، ضرییب آنتروپی شانون، SWOT، زابل.