بررسي توسعه فيزيكي شهر پل دختر و اثرات فضايي و مكاني آن

توسعه ي فيزيكي شهر فرآيندي پويا و مداوم است كه طي آن محدوده هاي فيزيكي شهر و فضاهاي كالبدي آن در جهات عمودي و افقي از لحاظ كمي و كيفي افزايش مي يابد. اگر اين روند سريع و بدون برنامه باشد، به تركيب فيزيكي مناسبي از فضاي شهري نخواهد انجاميد و در نهايت سيماي شهري را با مشكلاتي روبرو مي كند. رشد وگسترش شهر پلدختر از دهه هاي اخير و بدنبال تحولات اقتصادي- اجتماعي شتاب بيشتري گرفته، كه در نتيجه ي آن زمين هاي زراعي اطراف شهر به زير ساخت و ساز هاي شهري رفته است. رشد سريع شهر با توجه به موقعيت مكاني آن يعني قرار گرفتن بر سر راه تهران- خوزستان، كه اغلب بدون برنامه اي منسجم و از پیش طراحی شده صورت گرفته، منجر به بروز تنگناهاي خدماتي مختلفي از جمله؛ آموزشي، فضاي سبز، ورزشي و ... شده است. اینک الگوي توسعه فيزيكي شهر به خاطر وجود موانعي چون گذر رودخانه كشكان از ميان آن و وجود دامنه هاي پر شيب و كوهستاني كه بصورت كماني از شمال تا شرق آن امتداد يافته و در مواردي جلوي رشد شهر را گرفته و نيز وجود زمين هاي مرغوب كشاورزي در غرب و جنوب شهر، بصورت خطي(نواري) در امتداد محور سراسري تهران- خوزستان شکل گرفته و این امر به نوبه ي خود باعث اشغال اراضي كشاورزي ناحیه ی تنگ علي بصورت بخشی از فضای شهری شده است. یافته های حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که با ساماندهی فضاهاي خالي داخل بافت شهر و احداث واحدهاي مسكوني آپارتماني(انبوه سازي مسكن)، مي توان رشد آتي شهر پلدختر را کنترل و هدایت نمود. واژگان كليدي: توسعه ي فيزيكي، توسعه ي شهري، شهر پلدختر.