تحلیل و ارزیابی میزان تحقق پذیری حکمروایی خوب شهری در ایران مورد شناسی: شهر سیرجان

محوریت رویکرد« حکمروایی خوب شهری» در مدیریت شهری بر مبنای توسعه‌ی مردم‌سالار و برابرخواهانه برای تأثیرگذاری تمامی نیروهای ذی‌نفع و ذی‌نفوذ در اداره امور شهرها و هم چنین به تمامی نیازهای این گروه‌هاست. حکمروایی در واقع فرایندی است که براساس کنش متقابل میان سازمان‌ها و نهادهای رسمی اداره شهر از یک سو و سازمان‌های غیردولتی و تشکل‌های جامعه مدنی، از طرف دیگر شکل می‌گیرد. از این رو به نظر می‌رسد که نهادهای مدیریت شهری که در ایران از دو سازمان شهرداری و شورای شهر تشکیل شده است، می تواند یکی از بهترین سازوکارها برای تحقق حکمروایی خوب شهری باشد. هدف از انجام این تحقیق تحلیل و ارزیابی میزان تحقق‌پذیری حکمروایی خوب شهری از طریق بررسی وضعیت شاخص‌های آن در شهر سیرجان است و به لحاظ روش، رویکرد حاکم براین پژوهش توصیفی- تحلیلی می‌باشد. اطلاعات مورد نیاز از طریق بررسی میدانی و تکمیل پرسشنامه جمع‌آوری شده که با استفاده از نرم‌افزارهای آماری Excel و Spss و ارزش‌گذاری متغیرها با بهره‌گیری از طیف لیکرت، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحلیلی مقاله بیانگر آن است که همه شاخص‌های حکمروایی خوب شهری مورد بررسی در این پژوهش پس از انجام آزمون T-test ، میزان Sig به‌دست آمده برابر با 000/0 بوده است، این مهم حاکی از پایین بودن میزان تحقق‌پذیری حکمروایی خوب شهری در شهر سیرجان می‌باشد. در نتیجه فرضیه اصلی تحقیق که پیش‌بینی می‌کرد؛ شهر سیرجان از نظر شاخص‌های حکمروایی خوب شهری از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست تأیید می‌گردد. براساس نتایج آزمون Friedman- test به ترتیب شاخص کارایی و اثربخش با میانگین 77/6 و توافق جمعی با میانگین 12/5 ، شفافیت با میانگین 02/5 ، مشارکت با میانگین 73/3، قانون‌مداری با میانگین 66/3، عدالت محوری با میانگین 00/2، و مسئولیت و پاسخ‌گویی با میانگین 7/1 رتبه اول تا هفتم را به خود اختصاص دادند. واژگان کلیدی: حکمروایی خوب، شفافیت، اثربخشی، پاسخگویی،شهر سیرجان