صلح از دیدگاه مولانا و رهاوردهای تربیتی آن

چکیده صلح از دیدگاه مولانا و رهاوردهای تربیتی آن به کوشش میثم کوه¬گرد مولانا در مقام یک اندیشمند، دقیق¬ترین نکات انسان¬شناسی و معرفتی خود را در کتاب وزین مثنوی به نظم کشیده است. اندیشه¬ی صلح¬طلب مولانا، پژوهش¬گر را برآن داشته که به طلب صلح به واکاوی نگاه مولانا بپردازد. آنچه برای پژوهش¬گر در این پژوهش پدیدار گردید، نگاه وحدت¬طلب مولانا در سراسر کتاب وی بود که از دریچه¬ی همین وحدت¬نگری، به صلح نیز نگریسته شده است. به نظر می¬رسد صلح، در گرو آگاهی از کثرت¬ها و رسیدن به وحدت، همراه با محبت و عشق¬ورزی است. به نظر، موانعی که در مسیر استقرار صلح، پیش¬روی بشر قرار دارند می¬تواند برخاسته از کاربرد نادرست و پرابهام زبان و الفاظ و نام¬ها و عدم درک نظرگاه متفاوت دیگران باشد. هم¬چنین عدم تن دادن به گفت¬وگو نیز زمینه¬ی بروز نزاع را فراهم کرده است. گمان می¬رود قلمروهایی که در اندیشه¬ی مولانا پیرامون صلح ترسیم شده، عبارت از: صلح درون، صلح برون و صلح کل باشد. برای پژوهش¬گر، صلح درون مهم¬ترین یافته پژوهش حاضر بوده است. غلبه بر ناپاکی¬های درونی، راه¬گشای رسیدن به توازن و توافق با خود بوده و از این طریق می¬توان به صلح با دیگران دست یافت. فردی که توان ایجاد توافق بر عرصه¬ی درون را یافته، به¬تبع توان درک و پذیرش نظرگاه متفاوت دیگری را می¬یابد و او را به رسمیت می¬شناسد. چنین فردی می¬تواند با تمام هستی به وحدت برآید و ندای صلح کل را در خود درونی کند. واژگان کلیدی: مثنوی، مولانا، صلح، وحدت، عشق، نزاع.