نقش توانمندسازی زنان در بهسازی سکونتگاههای غیررسمی نمونه موردی : آبک شهرداری منطقه یک تهران

توانمندسازی به عنوان اصطلاحی جدید در ادبیات جنسیت و توسعه که به تقسیم قدرت و مسئولیت بین زنان و مردان در خانه ، محل کار و در سطوح وسیع¬تر ملی و بین¬المللی اشاره دارد از سال 1995 به عنوان راهکاری مؤثر در مشارکت ساکنین سکونتگاه¬های غیررسمی در بهسازی محیط زیستشان مورد توجه قرار گرفته است . از این¬رو هدف اين پژوهش بررسي عوامل مؤثر بر توانمندسازي و مشاركت زنان در بهسازي سكونتگاه¬هاي غيررسمي است . چارچوب مکانی این تحقیق محله آبک در شهرداری منطقه یک تهران می¬باشد. روش این تحقیق توصیفی ـ تحلیلی است . در اين پژوهش جهت جمع¬آوري اطلاعات از روش¬هاي کتابخانه¬ای و میدانی از طریق پرسشنامه ، مصاحبه و همچنین از روش پیمایشی جهت جمع¬آوری اطلاعات فیزیکی استفاده شده است . جامعه نمونه این تحقیق زنان محله مورد مطالعه بوده است . نتايج بدست آمده از تحلیل اطلاعات جمع¬آوري شدة ميداني نشان می¬دهد که با وجودیکه زنان از وضعیت اقتصادی ـ اجتماعی پایینی برخوردارند ولی به دلیل مادر بودن و علاقه آنها به محیطی سالم برای پرورش فرزندان و سرنوشت آنها , تمایل به مشارکت¬پذیریشان بالا بوده ولی این امر در رد اهمیت توانمندسازی زنان از طریق ارائه کاربریهایی چون آموزشی و مهارت¬آموزی که می¬تواند باعث ارتقاء اقتصادی و اجتماعی زنان و افزایش تمایل آنها به مشارکت شود نمی¬باشد . بنابراين بايستي با ايجاد بسترهاي مناسب فرهنگي ـ اجتماعي , اقتصادي و تلاش براي از بين بردن موانع مشاركت ، زمينه¬های مشاركت و توانمندسازي زنان را در جهت بهبود وضعيت محل زندگي خود ايجاد نمود .