بررسی تاثیر اسید‌های چرب امگا بر میزان استرس اکسیداتیو و آسیب به DNA بافت معده دربیماران با آدنوکارسینومای معده قبل و بعد از شیمی درمانی

مقدمه و اهداف: برای تشخیص تاثیر تجویز خوراکی اسید چرب‌های امگا 3، 6 و 9 بر روی میزان استرس اکسیداتیو و اسیب به DNA‌ی بافت معده در بیماران با آدنوکارسینمای معده قبل و بعد شیمی درمانی مطالعه‌ایی به صورت دو سوکور انجام شد، مواد و روشها: از همه‌ی بیماران 3 نمونه بیوپسی معده گرفته شد و همه‌ی بیماران برای شروع شیمی درمانی ارجاع داده شدند 16 نفر یعنی گروه مورد تحت درمان به مدت سه کورس هر کورس سه هفته به صورت روزانه 3600 میلی گرم قرص مکمل اسید‌های چرب امگا 3، 6 و 9 قرار گرفتند که به صورت 3 وعده خوراکی قرص 1200 میلی گرمی انجام شد، بعد از اتمام دوره میزان بیان ژن‌های MIR-21 وPDCD4 به روش RT_PCR و Real Time PCR و کمی سازی با تکنیک syber green real time pcr و همچنین میزان آسیب به DNA به صورت اندازه گیری تعداد جایگاههای AP انجام شد که نتایج به این صورت گزارش میشود یافته ها: میانه میزان بیان ژن PDCD-4 در گروه مورد برابر با 51/2 (2- CT) و در گروه کنترل برابر با 58/0 (2- CT) می‌باشد و مقدارp کوچکتراز 0001/0 می‌باشد. میانه میزان بیان MiR-21 در گروه مورد برابر با 23/1 (2- CT) و در گروه کنترل برابر با 15/3 (2- CT) می‌باشد و مقدارp کمتراز 0001/0 می‌باشد. میانه میزان آسیب به DNA بافت موکوسی معده در گروه مورد برابر با 86/19 (در هر 100000 باز) و در گروه کنترل برابر با 85/10 (در هر 100000 باز) می‌باشد و مقدارp کمتراز 0001/0 می‌باشد. بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که میزان آسیب به DNA در گروه مورد نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری دارد ،میزان بیان ژن PDCD4 در گروه مورد نسبت به گروه کنترل به صورت معنی داری افزایش میابد و میزان بیان MIR-21 در گروه مورد نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری را نشان میدهد کلید واژه ها: سرطان معده،اسید‌های چرب غیر اشباع امگا،آسیب به DNA،ژن PDCD4،MIR-21