بررسی پایداری محلات شهری (مطالعه موردی: محله جوانشیر کرمانشاه)

در این پروژه سعی شده تا با بهره¬گیری از اصول پایداری، راهکارهایی برای پایداری محله تاریخی جوانشیر که به عنوان سرمایه¬های ارزشمند امروزه در مرکز توجه نهادهای شهری واقع شده است، ارائه گردد. در این¬باره از پایداری محله¬ای به عنوان رویکرد اساسی پژوهش استفاده شده¬است. در این رویکرد، پایداری به عنوان یکی از سرمایه¬های الی برای محله شناخته می¬شود. محله جوانشیر با برخورداری از بافتی تاریخی و واجد ارزش مرمت، حفاظت و نگهداری و با دارا بودن پتانسیل¬های بسیار مناسب تاریخی و جاذبه¬ گردشگری، امکانات توسعة فراوانی دارد؛ با این حال در اثر برخی سهل¬انگاری¬ها و اقدامات بی ملاحظه و نیز عدم توجه به روند فرسودگی، علی¬رغم وجود طرح¬های متعدد، مشکلات محله شدیداً افزایش یافته و نیاز به احیای فعالانه محله را ضروری نشان می¬دهد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش آن توصیفی _ تحلیلی می¬باشد. گردآوری اطلاعات اسنادی و پیمایشی است. جامعه آماری محله جوانشیر می¬باشد. حجم نمونه براساس فرمول کوکران و نرم¬افزار SPSS محاسبه می¬شود. با استفاده از روش¬های آماری _ توصیفی و استنباطی به تجزیه و تحلیل داده¬های اخذ شده پرداخته می¬شود. یافته¬های پژوهش نشان می¬دهد که راهکار برون رفت از مشکلات و پایداری محله در گرو اجرای برنامه¬هایی است که بر راهبردها و سیاست¬های تعاملی بین پایداری اجتماعی، پایداری زیست¬محیطی و پایداری اقتصادی استوار است. رویکرد پایداری محله¬ای به نوبه خود از ابزار مؤثر در احیای بافت تاریخی محسوب می¬شود. بالفعل سازی پتانسیل¬های بالقوه موجود در محله حیات واقعی و مدنی محله را تضمین می¬کند. جهت تدقیق موضوع، کاربست راهبردهای پیشنهادی در طراحی محله جوانشیر مورد بررسی قرار گرفته است تا زمینة تحول و معاصرسازی یکی از محله¬های ارزشمند شهر فراهم گردد.