رابطه بین توان‌افزایی، خودکارآمدی تحصیلی و خودارزیابی تحصیلی با بهبود عدالت آموزشی ادراک شده

این تحقیق با هدف تعیین ارتباط بین توان‌افزایی، خودکارآمدی تحصیلی و خودارزیابی تحصیلی با بهبود عدالت آموزشی ادراک شده در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد محلات انجام شده است. روش تحقیق از نظر شیوه گردآوری اطلاعات توصیفی - همبستگی و از نظر هدف کاربردی بوده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد محلات در سال تحصیلی 96-95 که تعداد آنها 305 نفر (دانشجویان زن 112 نفر و دانشجویان مرد 193 نفر) است تشكيل داده‌اند. حجم نمونه از طریق جدول مورگان 169 نفر برآورد شده است (62 نفر دانشجویان زن و 107 نفر دانشجویان زن). برای نمونه‌گیری از روش نمونه‌گيری تصادفی طبقه‌ای استفاده شده است. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه توان‌افزایی روانشناختی اسپریتزر (1995) دارای 17 سوال، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی اون و فرامن (1988) دارای 33 عبارت، پرسشنامه خودارزیابی تحصیلی بلانچ و مورینو (1989) دارای 10 سوال و پرسشنامه بهبود عدالت آموزشی ادراک شده ﮔﻞ ﭘﺮور (1389) دارای 14 سوال بوده است. روایی پرسشنامه‌ها از نظر صوری و محتوایی به تایید رسیده است و پایایی آنها از طریق محاسبه آلفای کرونباخ به ترتیب 81/0، 83/0، 76/0 و 85/0 محاسبه شده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های K-S، همبستگی پیرسون، t مستقل و رگرسیون استفاده شده است. نتایج به‌دست آمده نشان داد که 1- بین توان‌افزایی، خودکارآمدی تحصیلی و خودارزیابی تحصیلی با بهبود عدالت آموزشی ادراک شده در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد محلات رابطه وجود دارد و توان‌افزایی 3/18 درصد، خودکارآمدی تحصیلی 7/33 درصد و خودارزیابی تحصیلی 9/11 درصد از تغییرات عدالت آموزشی را تبیین می‌کنند. 2- بین توان‌افزایی، خودکارآمدی تحصیلی، خودارزیابی تحصیلی و بهبود عدالت آموزشی دانشجویان زن و مرد دانشگاه آزاد اسلامی واحد محلات تفاوت وجود ندارد.