طراحی حاشیه رودخانه ها درفضای شهری با توجه به رویکرد توسعه پایدار(مورد مطالعه: رودخانه مهاباد) .

رودخانه ها به عنوان يكي از شريانهاي اصلي بقاي محيط زيست در شهر، طي يكي دو دهه اخير به شدت مورد تاخت وتاز و تخريب انسانها قرارگرفته است.متأسفانه در اغلب شهرهاي ايران بطور شايسته به اين عامل توجه كافي نشده و عرصه رودخانه ها با پتانسيل هاي بالا براي كاربري هاي متناسب با بافت مجاور، بدون استفاده مانده است و لذا ضرورت توجه به ارتباط وتوازن ميان محيط طبيعي و محيط انسان ساخت بيش از پيش احساس مي گردد. در بسيارى از كلانشهرهاى دنيا رقابت ويژهاي در جهت ارتقاى كيفيت كالبدى و معنايى منظر شهرى وجود دارد تا بتوانند جايگاه خودرا درسطح جهانى تثبيت كرده يا ارتقا دهند. يكي از راه هاي برون رفت از اين وضعيت كنوني توجه كافي به اصول طراحی شهری پايدار و دخالت دادن آن در طراحي محوطه هاي كناره رودخانه هاست. با توجه به مطالعات صورت گرفته در محدوده حاشیه رودخانه ها دارای پتانسیل بسیار بالایی جهت بهبود سیما ومنظرشهری می باشد وهمچنین قابلیت خلق فضاهایی برای بروز تعاملات اجتماعی را دارا می باشد.پایداری دارای مؤلفه های گوناگونی از قبیل پایداری اجتماعی، اقتصادی ،زیست محیطی، عملکردی وزیبایی شناسی می باشد. این پژوهش درصد باز زنده سازی حاشیه رودخانه شهری مهاباد واقع در شهرستان مهاباد از توابع استان آذربایجانغربی با رویکرد پایداری از منظر طراحی شهری می باشد.در این خصوص کیفیت بخشیدن به فضاهای جمعی ودارای سرزندگی، تشویق به دوباره زنده کردن شهرها با توجه به هویت شهری،ایجاد انگیزه ای برای مشارکت مردم از جمله اهداف پروژه می باشد. یافته های پژوهش در نهایت به صورت دستورالعمل های اقدامی می باشد که در راستای بهبود بخشیدن به کیفیت فضااست.این پژوهش در زمینه زیست محیطی ،کالبدی- اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی،معیارها وزیر معیارهایی طراحی ارائه می دهد.