تعیین‌کننده های قوی اندازه بخش عمومی تحت نااطمینانی مدل: مطالعه کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی (رویکرد میانگین‌گیری مدل بیزی)

دست‌یابی به اندازه بهینه بخش ‌عمومی (دولت)، بدون شناخت عوامل مؤثر بر آن مفهومی ندارد. بر این اساس مقاله حاضر به بررسی تعیین‌کنندگان قوی اندازه بخش‌ عمومی (دولت) در کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی (OIC) طی سال‌های 2015-1996 و در شرایط عدم اطمینان مدل پرداخته است. به این منظور از 25 متغیر که بر اساس مبانی نظری و مطالعات تجربی بر روی اندازه دولت مؤثرند، در سه دسته: متغیرهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی استفاده شده است. روش مورد استفاده نیز رویکرد میانگین‌گیری مدل بیزی (BMA)، به‌دلیل ویژگی‌های مناسب برای در نظر گرفتن فرض عدم ‌اطمینان مدل است. با برآورد 100000 رگرسیون و میانگین‌گیری بیزی از ضرایب، تعیین‌کنندگان قوی اندازه بخش عمومی مشخص شدند. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، متغیرهای جمعیت و بار تکفل به‌ترتیب با علائم منفی و مثبت دارای اثر حتمی بر اندازه بخش عمومی هستند. تأثیر متغیرهای مساحت سرزمین و جهانی‌شدن اقتصادی نیز بر اندازه بخش عمومی با علامت مثبت، به نسبت با اهمیت است. ضرایب و معناداری متغیرهای مجازی به‌کار برده شده در مدل نیز نشان‌دهنده آنست که کشورهای دارای ساختار فدرال و کشورهای دارای سیستم ریاست جمهوری، دارای اندازه بخش عمومی کوچک‌تر و کشورهای نفتی، دارای اندازه بخش عمومی بزرگ‌تری نسبت به سایر کشورهای مورد مطالعه می‌باشند. هم‌چنین، بر اساس نتایج، سایر متغیرها از معناداری و سطح احتمال لازم برای اثرگذاری، برخوردار نیستند.