بررسی خواص مکانیکی و بیولوژیکی کامپوزیت زیست‌تخریب‌پذیر آرد بامبو - پلی¬لاکتیک اسید

در این پژوهش، اثر مقدار آرد بامبو، اندازه ذرات و تیمار حرارتی بر ویژگی‌های مکانیکی و دوام زیستی در برابر قارچ‌های Trametes versicolor، Gloeophyllum trabeum و Chaetomium globosum و همچنین جذب آب و واکشیدگی ضخامت کوتاه‌مدت و بلندمدت تا 3024 ساعت بر روی کامپوزیت زیست‌تخریب‌پذیر آرد بامبو- پلی‌لاکتیک‌اسید مورد ارزیابی قرار گرفت. برای این منظور ذرات آرد بامبو در دو اندازه مش 60 و 80 و سه سطح اختلاط 55،45،35% و یک سطح تیمار حرارتی در دستگاه اکسترودر دوماردون ناهمسوگرد مخلوط و محصول نهایی به‌وسیله تکنیک قالب‌گیری فشاری تهیه شد. آزمون‌های مکانیکی و فیزیکی مطابق استانداردهای ASTM و دوام زیستی کامپوزیت بر اساس استاندارد EN-113 مورد ارزیابی قرار گرفت. با توجه به نتایج با افزودن مقدار آرد بامبو، مدول گسیختگی و مقاومت کششی کامپوزیت کاهش و در مقابل مدول‌الاستیسیته خمشی، مدول یانگ و سختی سطح کامپوزیت افزایش یافت. همچنین در آزمون جذب آب و واکشیدگی ضخامت کوتاه‌مدت اختلاف معناداری بین تیمارها دیده نشد. در رابطه با آزمون دوام زیستی مشاهده شد که با افزودن آرد بامبو به پلیمر، میزان تخریب افزایش می‌یابد و این در حالی بود که پلی‌لاکتیک‌اسید خالص دوام بالایی در برابر حمله قارچ‌های عامل پوسیدگی و آبشویی بلندمدت از خود نشان داد. در مطالعه خواص حرارتی مشخص شد که افزودن آرد بامبو موجب افزایش درجه بلورینگی کامپوزیت می‌گردد، درحالی‌که اختلاف معناداری بین نقطه ذوب و دمای انتقال شیشه‌ای کامپوزیت ساخته‌شده و نمونه شاهد دیده نشد. همچنین برای صحت تیمارهای انجام‌شده آزمون طیف‌سنجی FT-IR بر روی نمونه شاهد و کامپوزیت‌های ساخته‌شده اعمال شد و نتایج آن تأثیر متغیرهای آزمونی بر روی کامپوزیت ساخته‌شده را تائید نمود. در کل نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از آرد بامبو به‌عنوان پرکننده می‌تواند علاوه بر کاهش قیمت محصول تمام‌شده، به افزایش خواص الاستیسیته محصول منجر گردد. همچنین این مطالعه مشخص نمود که پلی‌لاکتیک‌اسید به‌عنوان یکی از پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر از دوام بالایی در برابر عوامل بیولوژیکی طبیعی و آبشویی برخوردار بوده و درنتیجه صحت ویژگی زیست تخریب پذیری این پلیمر را رد نمود.