اثر Genistein بر بیان ژن های هسته ای بیوژنز miRNA (Drosha و DGCR8) در چهار رده ی سلولی لوسمی لنفوبلاستیک حاد(ALL)
1397/08/17 17:48:08
مقطع : کارشناسی ارشد
دانشگاه : دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران
تاریخ دفاع : 1396/12/21
اساتید راهنما : دکتر کیانوش ملک زاده و دکتر شیوا ایرانی
اساتید مشاور :
اساتید داور : دکتر جوادی و دکتر بهمنش
مشاهده سایر پایان نامه های هدی باقری ورکیانی
مقدمه: لوسمی لنفوئیدی حاد شایعترین سرطان در دوران کودکی است. علاوه بر عوامل ژنتیکی و محیطی ، یکی از عوامل ایجاد کنندهی این سرطان که اخیراً مورد توجه قرار گرفته miRNA ها میباشند. به طور کلی بر هم خوردن بیان miRNA ها میتواند بر تنظیمات حیاتی سلول نقش داشته باشد. بنابراین میتوان فرض بر آن داشت که ژنهای دخیل در مسیر بیوژنز miRNA ها در سرطانها نقش داشته باشد.
هدف: در این مطالعه به ارزیابی بیان ژنهای هستهای سنتز miRNA در بیماران مبتلا به ALL و نیز اثر جنستین بر بیان این ژنها در ردههای سلولی این سرطان پرداخته شد.
روش کار: در این مطالعه از 25 نمونهی انسانی بیمار مبتلا به ALL و 25 نمونهی سالم بهعنوان کنترل برای ارزیابی تغییرات بیان Drosha و DGCR8 استفاده شد. همچنین از 4 ردهی سلولی Jurkat، Molt4، Molt17 و Naml6 جهت تیمار با جنستین استفاده شد. دوزهای مورد استفاده جهت تیمار سلولها 15، 30، و 60 میکرومولار از جنستین در دو بازهی زمانی 24 و 48 ساعته بود. بعد از تیمار سطوح بیان Drosha وDGCR8 مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت بررسی میزان آپوپتوز سلولها در همین بازهی زمانی از روش آنکسین V استفاده شد.
یافتهها: یافتههای ما نشان میدهد که سطح بیان Drosha در بیماران نسبت به گروه کنترل کاهش معنادار (P<0.0001) و سطح بیان DGCR8 افزایش جزئی یافت که از لحاظ آماری معنادار نبود(P=0.692). جنستین میتواند باعث کاهش در تعداد سلولهای زنده و افزایش مرگومیر ردههای لنفوئیدی شود (P<0.05 ). غلظت 60 میکرومولار جنستین بیشترین میزان مرگومیر را در هر 4 ردهی لنفوئیدی ایجاد کرد. استفاده از جنستین در سلولها باعث افزایش معنادار بیان Drosha و DGCR8 در هر چهار ردهی سلولی گردید(P<0.05) و با مقایسهی نرخ رشد و نتایج حاصل از فلوسایتومتری، میتوان نقش آن را در مهار رشد سلولی از طریق اثر بر چرخه سلولی و خاصیت ضدتکثیری نتیجه گرفت.
نتیجهگیری: ژنDrosha به طور معناداری در سرطانALL کاهش یافته بود و ژن DGCR8 افزایش جزئی یافته بود که از لحاظ آماری معنادار نبود. همچنین با مقایسهی یافتههای حاصل از تغییرات بیان ژن در نمونههای انسانی نسبت به نمونههای سلولی میتوان گفت که جنستین میتواند نقش مهار رشد سلولی و نیز افزایش آپوپتوز خود را از طریق افزایش بیان Drosha و DGCR8 اعمال نماید که محتملاٌ بواسطه نقش این ژن ها در مسیرهای ترمیم DNA و توقف چرخه ی سلولی است.
کلمات کلیدی: جنستین،Drosha ، DGCR8، لوسمی لنفوئیدی