مقایسه اثر منابع مختلف کودهای سیلیکاته بر صفات مرفولوژیکی و شاخص ورس در برنج

با توجه به اهمیت سیلیس در کاهش ورس در ارقام پابلند برنج، آزمایشی در سال زراعی1390 در شهرستان قائمشهر به صورت گلدانی به صورت طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار انجام شد. تیمارها شامل سیلیکات پتاسیم، سیلیکات کلسیم، و سدیم هر کدام در دو سطح 75 و 150 پی پی ام و شاهد (بدون مصرف سیلیس) بود. نتایج نشان داد که طول ساقه با مصرف سیلیکات سدیم 150 میلی گرم بر کیلوگرم 1/39 درصد کوتاهتر شد ولی طول خوشه با مصرف 150 میلی گرم بر کیلوگرم سلیکات پتاسیم 32 درصد بلندتر گردید. مصرف 150 میلی گرم بر کیلوگرم سیلیکات پتاسیم موجب افزایش طول برگ پرچم و عمودی تر شدن این برگ شد. قطر و مقاومت به شکستگی پائین ترین میانگره با مصرف سیلیکات کلسیم به میزان 150 میلی گرم بر کیلوگرم به ترتیب 0/45 و 1/68 درصد بیشتر گردید. مصرف سیلیکات های پتاسیم ، کلسیم و سدیم به مقدار 150 میلی گرم بر کیلوگرم موجب کاهش شاخص ورس به ترتیب به نسبت های 8/55 ، 4/61 و 8/56 درصد شدند. کاربرد 150 میلی گرم بر کیلوگرم سیلیکات پتاسیم سبب افزایش وزن تر پایین ترین میانگره به نسبت 7/41 درصد گردید. بیشترین درصد سلولز به ترتیب با مصرف 75 میلی گرم بر کیلوگرم سیلیکات پتاسیم و 150 پی پی ام سیلیکات کلسیم به دست آمد و حداکثر کربوهیدرات ساقه با مصرف 75 میلی گرم بر کیلوگرم سیلیکات کلسیم حاصل شد. میزان خروج خوشه از غلاف با کاربرد 150 میلی گرم بر کیلوگرم سیلیکات کلسیم به نسبت 3/30 درصد افزایش یافت. مصرف 150 میلی گرم بر کیلوگرم سیلیکات پتاسیم موجب افزایش عملکرد دانه بوته (0/63 درصد) ، تعداد کل خوشه چه در بوته (2/46 درصد) و تعداد خوشه چه پر در خوشه (2/42 درصد) شد و مصرف 150 پی پی ام سیلیکات سدیم موجب کاهش این صفات گردید. به طور کلی کاربرد سیلیکات پتاسیم با 150 میلی گرم در کیلوگرم خاک برای برنج توصیه می شود زیرا شاخص ورس کاهش یافته و عملکرد دانه افزایش می یابد.