بررسی اثر اسید هیومیک و نسبت¬های ازت بر خواص بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی توت¬فرنگی

به‌منظور بررسی تأثیر کاربرد اسید هیومیک و کود ازت بر خصوصیات بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی توت‌فرنگی، آزمایشی به‌صورت کرت‌های دو بار خردشده (اسپلیت اسپلیت پلات) در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با کاربرد تیمارهای برگی و خاکی اسید هیومیک هر کدام با چهار سطح (شاهد، 2، 4 و 6 کیلوگرم در هکتار) و تیمار کود ازت با سه سطح (50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار) با سه تکرار اجرا شد. در این بررسی سطوح ازت در کرت‌های اصلی و نوع کاربرد اسید هیومیک در کرت‌های فرعی و غلظت‌های اسید هیومیک در کرت‌های فرعی فرعی قرار گرفت. در این مطالعه میزان پرولین، قندهای محلول، نشاسته، پروتئین، فنل، پایداری غشا، پتانسیل اسمزی و محتوای آب نسبی برگ و ریشه اندازه¬گیری شد. نتایج نشان داد در بیشتر صفات بیوشیمیایی، برهم‌کنش کود ازت و روش کاربرد اسید هیومیک با غلظت اسید هیومیک دارای تأثیر معنی‌داری در سطح احتمال 5 درصد بود، این در حالی بود که پایداری غشاء سلول تحت تأثیر هیچ‌کدام از اثر سه جانبه تیمارها قرار نداشت ولی صفات محتوای نسبی آب و پتانسیل اسمزی نیز تحت تأثیر میزان مصرف ازت و غلظت-های اسید هیومیک قرار گرفتند. کاربرد ازت و اسید هیومیک تأثیر مثبتی بر صفات مورد بررسی داشته به‌طوری که در اکثر صفات سطوح 100 کیلوگرم ازت و 2 کیلوگرم در هکتار اسید هیومیک بالاترین میانگین صفات را به خود اختصاص دادند. کاربرد خاکی اسید هیومیک در مقایسه با محلول‌پاشی آن بر صفات بیوشیمیایی مؤثرتر بود. به‌طورکلی برهمکنش 100 کیلوگرم ازت و 2 کیلوگرم اسید هیومیک به روش خاکی می‌تواند تیمار مناسبی برای بهبود رشد توت‌فرنگی باشد و این گیاه را نیز در شرایط نامساعد محیطی متحمل‌تر نماید و تولید بالاتری را سبب شود.