بررسي ساختاري، ريز ساختاري و کينماتيکي سيستم گسلي زاگرس در منطقه ي دهبيد

منطقه ي مورد مطالعه در شمال و شمال شرق شهرستان دهبيد در استان فارس در جنوب غرب ایران، بين عرض هاي جغرافيايي '40،º30 و '53 ،º30 و طول هاي جغرافيايي '03،º53 و '17،º53 ، در کمربند دگرگونی فشار بالا-درجه حرارت پائین سنندج- سیرجان و سیستم تراستی زاگرس واقع شده است که قسمتی از کمربند کوهزایی زاگرس می باشند. در این منطقه، ساختارهای مزوسکوپی مانند بودین ها، رگه ها و چین های کشیده قابل مشاهده است که برای تعیین مقدار کمی استرین و عدد کینماتیکی تاوایی و تعیین جهت برش، مورد استفاده قرار گرفته اند. بودین ها که یکی از فراوانترین ساختارهای منطقه می باشند، به بودین های برشی، دومینو بودین ها و بودین های کشیده طبقه بندی شده اند. آنالیز تاوایی کینماتیکی، با استفاده از چین های کشیده و بودین های نا متقارن، عدد کینماتیکی تاوایی متوسط را 0.1± 0.78نشان می دهد که نمایانگر برش محض 42% و برش ساده 58% در منطقه می باشد. در ده ایستگاه، نمونه برداری جهت دار از خش لغز های کلسیتی تشکیل شده بر روی صفحه ی گسل ها، انجام گرفت و در بررسی ها ی ریز ساختاری انجام شده با استفاده از دستگاه U-Stage و برنامه هاي CALCStress،Spheri Stat و Stereo 32، جهت محورهای اصلی فشارش و کشش با استفاده از آنالیز دوقلویی کلسیت تعیین گردیده است. با استفاده از آنالیز محور-c/دوقلویی-e کلسیت، سوگیری بیشترین فشارش N40° ±5° E و سوگیری بیشترین کشش در منطقه، N43°±5°W بدست آمده است که منطبق با فرورانش صفحه ی آفرو- عربی به زیر، ریز صفحه ی ایران می باشد.