مطالعه ساختاری دوپلکس ها و چین های مرتبط با سیستم تراستی زاگرس (چین خم گسلی و چین‌ انتشار گسلی)، منطقه ده‌بید

منطقه مورد مطالعه در شمال و شمال شرق شهر ده بید در استان فارس -در محدوده بین طول‌های جغرافیایی΄04,˚53 تا ΄17,˚53 شرقی و عرض‌های جغرافیایی ΄41,˚30 تا ΄52,˚30 شمالی- در جنوب غرب ایران قرار گرفته است و بخشی از کمربند دگرگونی فشار بالا-‌درجه حرارت پایین سنندج-سیرجان می باشد. اکثر ارتفاعات این منطقه دارای روند شمال غرب- جنوب شرق و مطابق با روند کلی جفت کمربند دگرگونی سنندج-سیرجان است. این بخش از کمربند زاگرس دارای ساختارهای دوپلکسی پیچیده بزرگ مقیاس و یا سیستم های فلسی کم یا بزرگ زاویه و با شیب شمال شرقی است. جهت تحلیل دگرریختی، سه برش ساختاری عمود بر روند ساختارهای اصلی رسم شده است. گسل‌های راندگی موجود به علت حرکت در لایه‌های با مقاومت متفاوت، حالت سکو و شیبراهه یافته‌اند و همزمان با حرکت، باعث ایجاد چین های مرتبط با راندگی شده‌اند. در منطقه لایه‌های ژوراسیک با میان لایه‌های شیلی به عنوان سطوح جدایشی عمل کرده‌اند. برخی از گسل‌های راندگی در منطقه به عنوان مرز جدایی میان واحدهای چینه شناسی عمل کرده و جابجایی‌های بزرگ را به وجود آورده‌اند به گونه ای که واحدهای با سن زمین شناسی متفاوت را در مجاورت هم قرار داده و واحدهای قدیم‌تر بر روی واحدهای بسیار جوان رانده شده‌اند و یک سیستم راندگی فلسی شکل گرفته است. با توجه به بررسی نتایج بدست آمده از دیاگرام‌های جمیسون، اغلب چین‌ها از نوع خمش گسلی و انتشار گسلی انتقال یافته می‌باشند.