بررسی مقایسه ای موسیقی(بیرونی، درونی و کناری) دیوان فرخی سیستانی و میرزا حبیب قاآنی

قاآنی شیرازی از شاعران بنام سبک بازگشت ادبی است، زبان آهنگین از جمله اختصاصات زبان شعری این شاعراست که مخاطب را مجذوب خود می¬سازد. نوشتار حاضر، جستاری کوتاه در بررسی سبک¬شناسی زبان موسیقایی شعر قاآنی شیرازی است که در آن هنرنمایی¬های پنهان مزین به صنایع بدیعی شاعر، که در لفافة تصاویر ساده و قابل فهم عرضه شده، ارائه¬می¬شود. بدین¬منظور، جنبه¬های گوناگون سبک¬شناسی زبان موسیقایی شعر قاآنی شیرازی به¬روش تحلیل محتوا در سه بخش موسیقی درونی، بیرونی و کناری در تمام دیوان شاعر مورد بررسی قرار گرفته و نمونه¬های آماری لازم استخراج گردیده¬است. قاآنی در 8 قالب قصیده، قطعه، غزل، رباعی، ترکیب¬بند، ترجیع¬بند، مسمط و مثنوی طبع¬آزمایی نموده؛ امّا قصیده¬ سرایی عرصة هنری مسلّم این شاعر است. از نظر سبک¬شناسی می¬توان قاآنی را شاعر بحر هزج نامید، این بحر بالاترین بسامد را در دیوان شاعر به¬خود اختصاص داده¬است. قوافی بدیعی نقش پر¬رنگی در گوشنوازی موسیقی کناری شعر قاآنی دارد. فعل، بیشترین ردیف مورد استفادة شاعر را تشکیل می¬دهد؛ علاوه بر این، موسیقی حاصل از تکرار، تجانس¬های آوایی، جناس، ردّالصدر علی¬العجز و قلب مطلب در اشعار او نمود ویژه¬ای یافته¬است. کلید واژه¬ها: سبک¬شناسی، قاآنی، زبان موسیقایی¬.