یک روش برای بهینه سازی مصرف انرژی در شبکه های حسگر بی سیم با انتخاب پویای سرخوشه با استفاده از منطق فازی

شبکه های حسگر بی سیم نسل جدیدی از شبکه ها هستند که به طور معمول، از تعداد زیادی گره حسگر تشکیل شده اند و ارتباط این گره ها به صورت بیسیم صورت می گیرد. شبکه های حسگر بی سیم از تعداد زیاد گره حسگر ارزان قیمت، کوچک تشکیل شده اند.وظیفه اصلی گره حسگر، جمع آوری نقاط داده در فواصل زمانی منظم و تبدیل آن به یک سیگنال الکترونیکی و انتشار سیگنال به گره سینک یا ایستگاه پایه از طریق رسانه های ارتباطی بی سیم قابل اطمینان است. چون گره های بیسیم به شدت محدودیت باطری دارند و میزان انرژی رابطه مستقیمی باطول عمرشبکه دارد تعویض و یا شارژ باتری حسگرها بسیار مشکل و در بسیاری از مواقع غیر ممکن می باشد لذا حفاظت از انرژی یکی از مهم ترین چالش های تحقیقاتی باقی مانده است از این رو محققین به دنبال راهی برای بهره وری موثر از منبع انرژی گره ها و افزایش طول عمر شبکه می باشند. استفاده از مدل های خوشه بندی را می توان راه حلی برای غلبه بر این مشکل در نظر گرفت. این محدودیت و مشکل باعث میشود که انرژی در شبکه های بیسیم حسگری که تعداد حسگر هایی هستندکه با هم و با مرکز جمع آوری داده توانایی ایجاد ارتباط دارند همیشه در صدر نگرانی های طراحان شبکه باشد. از طرفی تصادم های ناخواسته بیشترین طلفات انرژی را در شبکه ها به وجود می آورند زیرا از تمام گره های ارسال کننده و دریافت کننده اطلاعات انرژی از دست میرود.به همین دلیل محققین بسیاری پیرامون جلو گیری از به وجود آمدن این تصادم ها فعالیت های خود را انجام میدهند. استفاده از روش های تصمیم گیری در حل این مشکل مرسوم است یکی از روش هایی که کمتر به آن پرداخته شده استفاده از منطق فازی در حل این گونه مسایل است. در تحقیق حاظر تلاش محققین بر آن است که با استفاده از منطق فازی سعی در کاهش تصادم رخ داده و در نتیجه کاهش انرژی مصرفی در شبکه و در نتیجه افزایش طول عمر شبکه بپردازند