نقش هوش هیجانی و تاب آوری در پیش‌بینی اختلال‌های خوردن

این پژوهش با هدف تعیین نقش هوش هیجانی و تاب¬آوری در پیش‌بینی اختلال‌های خوردن در یک طرح همبستگی انجام شد. بدین منظور 380 نفر از دانشجویان دختر شاغل به تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی-واحد تهران جنوب در سال تحصیلی 98-97 به روش نمونه¬گیری در دسترس انتخاب شدند که به پرسشنامه¬های نگرش‌های خوردن(EAT-26‌؛ گرنر و گرفینکل، 1979)، هوش هیجانی(شرینک، 1996) و تاب‌آوری(کانر و دیویدسون، 2003) پاسخ دادند. نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین نشانه‌های اختلال‌های خوردن با هوش هیجانی(خودانگیزشی، خودهشیاری و خودمهارگری) و تاب‌آوری(تصور از شایستگی فردی، اعتماد به غرایز فردی تحمل عاطفه منفی، پذیرش مثبت تغییر و روابط ایمن و تاثیرات معنوی) رابطه منفی(001/0>P) وجود دارد. افزون بر آن، نتایج آزمون تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که مؤلفههای هوش هیجانی و تاب‌آوری پیش¬بینی¬کننده معناداری(001/0>P) برای نشانه‌های اختلال‌های خوردن هستند که به ترتیب توانایی تبیین 10 و 14 درصد از واریانس نشانه‌های اختلال‌های خوردن را دارند. در این بین زیرمقیاس¬های خودانگیزشی، خودهشیاری و خودمهارگری از هوش هیجانی و زیرمقیاس¬های تصور از شایستگی فردی، اعتماد به غرایز فردی تحمل عاطفه منفی، پذیرش مثبت تغییر و روابط ایمن و تاثیرات معنوی از تاب¬آوری به صورت منفی سهم یگانه و معناداری در تبیین نشانه¬های اختلال‌های خوردن دانشجویان دختر دارند. یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد که سطوح پایین هوش هیجانی و تاب‌آوری، آسیب‌پذیری در برابر نشانه‌های خوردن بیمارگون را افزایش می‌دهد و نشانه‌های خوردن بیمارگون مانند رژیم غذایی و نارضایتی بدنی، عوامل بسیار پرخطری برای ابتلا به اختلال‌های خوردن هستند. واژه‌های کلیدی: اختلال‌های خوردن ، هوش هیجانی، تاب‌آوری.