مطالعه و بررسی تئوری تکنولوژی اسپارک

اين يك حقيقت آشكار است كه در فرآيندهاي ماشينكاري سنتي، افزايش سختي جنس قطعه كار باعث كاهش سرعت برش اقتصادي مي شود. دستيابي به جنس ابزاري كه به اندازه كافي سخت و مقاوم باشد تا بتواند(در سرعتهاي برش اقتصادي) موادي مانند تيتانيم، فولاد زنگ نزن، نيمونيك ها و ديگر آلياژهاي مشابه با مقاومت حرارتي و استحكام بالا(HSTR)، كامپوزيتهاي تقويت شده با الياف، استليت ها (آلياژهايي با پايه كبالت)، سراميكها و آلياژهايي كه ماشينكاريشان مشكل است را برش بزنند، ديگر امكان پذير نيست. توليد اشكال پيچيده در چنين موادي، بوسيله روشهاي سنتي بسيار مشكل است.بعضي از اين روشهاي جديد همچنين مي توانند نقاطي از قطعه كار را ماشينكاري نمايند كه دسترسي به آن نقاط با روشهاي سنتي ماشينكاري امكان پذير نيست. يكي از اين روشها، ماشينكاري با تخليه الكتريكي(EDM) مي باشد. از اين روش بطور گسترده اي براي ماشينكاري مواد سخت و چقرمه اما هادي الكتريسيته استفاده ميشود. كه در اين پروژه بطور مفصل به بررسي اين فرآيند و پارامترهاي موثر بر آن پرداخته مي شود.