تعامل صوفیه با ائمه اثنی عشری در دوران حضور

اندیشه های اهل تصوف تأثیرات بسیاری در افکار دینی و عرفانی اندیشمندان اسلامی داشته است. اندیشمندان شیعی نیز مستثنی از این تأثیر نبوده اند. در نتیجه لازم است میزان تأثیر نگرشهای صوفیانه در اندیشه های شیعی مورد بررسی دقیق تر قرار گیرد. بزرگان اهل تصوف، مهمترین جایگاه را در اندیشه های اهل تصوف داشته و برخی از ایشان در زمان حضور ائمه شیعه می زیسته اند. بررسی تعامل مستقیم یا غیر مستقیم آنها با ائمه شیعه می تواند به تشخیص میزان همگرایی و وواگرایی اهل تصوف نسبت به ائمه شیعه کمک کند و در نتیجه تفاوت های اندیشه تشیع با نگرش های صوفیانه روشن تر گردد.در این تحقیق روابط مستقیم مشایخ تصوف با ائمه شیعه و اقوال ایشان درباره ائمه و همچنین اقوال ائمه درباره صوفیه مورد توجه قرار گرفته است. همچنین با در نظر گرفتن شاخص زهد، به عنوان مهمترین ویژگی صوفیان نخست، میزان همگرایی و واگرایی زهد ایشان با زهد در اندیشه ائمه شیعه بررسی شده است.