زائران زن ایرانی در کربلا: مشکلات وراهکارها از دوره ناصری تاپایان دوره قاجار

سفرهای مذهبی در ایران همواره مورد توجه برخی از مردم بوده است اما در دوره قاجار این روند سرعت بیشتری یافت و زنان هم در این سفرها حضور یافتند. علاوه بر مشکلاتی که برای تمام زوار رخ می‌داد، مشکلاتی برای زنان ایجاد می‌شد که برخاسته از شرایط جسمانی و یا نگرش‌هایی بودکه نسبت به آنان وجود داشت. این مشکلات گاه به قدری اثرگذار بود که مسافرت آنها را در راه زیارت امام حسین (ع) تحت تاثیر قرار می‌داد. پژوهش پیش رو برآن است تا با استفاده از روش کیفی توصیفی-تحلیلی و بهره‌گیری از اسناد و منابع کتابخانه‌ای مختلف به بررسی وضعیت زائران زن ایرانی دوره قاجار در کربلا بپردازد و مشکلات آنان را شناسایی وراهکارهایی که ارائه می‌شده را مورد بررسی قرار دهد. بررسی وضعیت زائران زن ایرانی در کربلا نشان می‌دهد که با مشکلاتی ناشی از شرایط جسمی و روحی وسختی‌های مسیردر طول سفر و هم چنین مشکلات مرتبط با حاکمیت سرزمین‌های ایران و عثمانی روبه رو بوده که بر همین اساس می‌توان آن‌ها را تقسیم‌بندی نمود ومورد کنکاش قرار داد. از نظر راهکار نیز مواردی توسط خود افراد زائر اعم از زنان و مردان ارائه شده است که در قالب توصیه های سیاسی و یا بهره جویی از موارد مذهبی (دعا) می توان دید.