بازسازی وتوسعه عتبات عالیات کربلا به دست ایرانیان در دوره قاجار

علاقه به ساخت و بازسازی اماکن مقدس، به ویژه عتبات حسینی و عباسی توسط مسلمانان و به ویژه ایرانیان در تمام ادوار وجود داشته است. در طول تاریخ این تفکر همیشه در میان شیعیان وجود داشته است،که خاک کربلا به سبب شهادت مظلومانه امام حسین و یارانش تقدس بسیاری دارد. در دوره قاجار نیز این تفکر به اوج خود رسید و دولت وملت ایران همواره در صدد کمک به رشد و شکوفایی بیشتر این سرزمین بودند. در پاسخ به این سوال که بازسازی در دوره قاجار چگونه اجرا شد، پژوهش پیش رو با رویکری توصیفی-تحلیلی و بهره گیری از اسناد ومنابع مختلف بر آن است که به بررسی چگونگی بازسازی های انجام شده در این دوره بپردازد. بررسی های انجام گرفته نشان ازاین دارد که این بازسازی توسط دو گروه از اعضای جامعه قاجاری، پادشاهان و درباریان و گروه دیگر،مردم صورت پذیرفته است.که هر دو گروه خدمات ارزنده ای را نسبت به حرمین در کربلا انجام داده اند. در گروه نخست پادشاه و درباریان به دلیل حضور گسترده تر وپر رنگ تر درامور سیاسی وهمچنین بهره گیری از اختیارات و ثروت، سهم بیشتری را در عمران و آبادانی کربلا وحرمین داشته اند.که از بین آن ها می‌توان به گسترش صحن، طلا کاری گنبدها، تعمیرات و تزئینات در حرم ها و سایر امور رفاهی اشاره داشت .مردم بخصوص علما و ثروتمندان نیز در بخش هایی نظیر گسترش صحن، تزئینات زیبا کاری حرم ها و اهدای موقوفات سهم به سزایی داشته اند.