اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری روانشناختی و تنظیم شناختی هیجان در زنان مبتلا به سرطان پستان

سرطان، نگاه به زندگی را به عنوان فرایندی منظم و مستمر به چالش می¬کشد، چالشی که می¬تواند پیامدهای روانی مهمی به دنبال داشته باشد. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف¬پذیری روان¬شناختی و تنظیم شناختی هیجان در زنان مبتلا به سرطان پستان بود. روش آزمایش شبه آزمایشی، همراه با گروه گواه و طرح پیش¬آزمون، پس¬آزمون و پیگیری و جامعه آماری زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بخش شیمی¬درمانی بیمارستان شهید رجائی و مرکز سرطان البرز در سال ۱۳۹۷ بود. ۳۰ نفر از این فراد، با روش نمونه¬گیری در دسترس انتخاب شدند و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه¬های پذیرش- عمل (۲۰۱۱) و تنظیم شناختی هیجان (۲۰۰۱) و نیز پروتکل درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد هیز، استروسال و ویلسون (۱۹۹۹) بود. پرسشنامه¬ها در سه مرحله، در مورد هر دو گروه و برنامه درمانی طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه¬ای، یکبار در هفته در مورد گروه آزمایش اجرا شد. داده¬ها با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته و اندازه گیری مکرر تحلیل شد. نتایج نشان داد که اجرای متغیر مستقل در سطح معني¬داري 05/0 باعث افزایش انعطاف¬پذیری روان¬شناختی شرکت¬کنندگان و در سطح معني داري 01/0 باعث بهبود تنظیم شناختی هیجان شد. همچنین فرضیه اصلی پژوهش تایید شد و نتایج در مرحله پیگیری، پایدار باقی ماند. از آنجا که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به افزایش انعطاف¬پذیری روان¬شناختی و تعهد فرد به انجام اعمالی می¬شود که زندگی را برای وی کامل، غنی و معنادار می¬سازد؛ می-توان از آن به عنوان روش مداخله¬ای مؤثر برای بیماران مبتلا به سرطان استفاده کرد. بر حسب نتایج حاصل از این پژوهش مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود انعطاف¬پذیری روان¬شناختی و تنظیم شناختی هیجان اثرگذار بود.