روابط ساختاری هوش اجتماعی و خود متمایز سازی معلمان مقطع ابتدایی با واسطه گری دینداری معلمان:(یک مدل علّی)

در این پژوهش رابطه ساختاری هوش اجتماعی و خود متمایزسازی با واسطه گری دینداری معلمان در قالب یک مدل علّی مورد بررسی قرار گرفت. جامعه مورد مطالعه کلیه معلمان ابتدایی شهرستان بجنورد به تعداد 1341 نفر بودند. تعداد 299 نفر از این جامعه ‌عنوان نمونه پژوهش از طریق¬¬ روش نمونه¬گیری تصادفي ساده انتخاب‌ شدند. سه مقیاس معتبر شامل: هوش اجتماعی ترومسو(2001)، دین‌داری گلاک و استارک (1965) و خود متمایزسازی اسكورن و لندر (1986) جهت سنجش متغیرهای مدل مورد استفاده قرار گرفت. روایی هر سه مقیاس مورد تأیید قرارگرفته و پایایی هر سه مقیاس به ترتیب برابر 76/0،82/0، 70/0 به دست آمد. تجزیه ‌وتحلیل داده ها در این پژوهش با روش تحلیل مسیر از نوع مدل یابی معادلات ساختاری توسط نرم افزار spss نسخه 22 و amos 16 و excel انجام شد. نتایج حاصل از یافته‌های فرضیه اصلی نشان داده بود که هوش اجتماعی بدون واسطه ی دینداری بر خودمتمایزسازی تأثیر مستقیم و معنادار داشت. همچنین نتایج یافته‌های فرضیه فرعی نیز بدون واسطه دینداری هوش اجتماعی با مؤلفه های خودمتمایز سازی رابطه مستقیم و معنادار داشت.