طراحی چارچوب مفهومی جهت اندازه گیری و تقویت تاب آوری سازمانی در شرایط بحران با تاکید بر تداوم و موفقیت کسب و کار

با افزایش بحران در بازارهای مالی و بانکی، و با توجه به گسترده بودن این بحران‌ها، جوامع علمی، اهمیت زیادی برای شناسایی، پیشگیری و مقابله با بحران‌های مالی قائل می‌باشند. اقتصاد بسیاری از کشورها، ازجمله ایران، به نظام بانکی متکی است؛ بنابراین بحران بانکی مخاطرۀ بزرگی قلمداد می‌شود. یکی از مهم‌ترین راه‌کارهای تداوم کسب‌وکار بانک‌ها، ایجاد تاب‌آوری برای مواجهه با تغییرات و تهدیدات محیطی است. جهت ارائه چارچوب مفهومی تاب‌آوری سازمانی در رسالۀ حاضر، پس از انجام مطالعات کتاب‌خانه‌ای، ابعاد و مؤلفه‌های تاب‌آوری و بحران بانکی استخراج و سپس با استفاده از مصاحبۀ با خبرگان ابعاد و مؤلفه‌های استخراج‌شدۀ نهایی تدوین شد. برای ساخت چارچوب مفهومی از مدل دلفی استفاده و در ادامه، برای تأیید مدل طراحی‌شده از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. برای تاب‌آوری هر شش بعد اصلی دارای بار عاملی بزرگ‌تر از 5/0 و در سطح اطمینان 95% معنادار (t>1/96) بوده‌اند برای شناسایی مؤلفه‌های اصلی تاب‌آوری و بحران بانکی از روش تاپسیس فازی و برای بررسی تأثیرگذاری و تأثیرپذیری و شدت عوامل بحران برهم از دیمتل فازی استفاده شد. پس‌ازآن، به‌کمک همبستگی بنیادین میزان اثرگذاری شاخص‌های بحران بر شاخص تاب‌آوری سازمان مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت و براساس آن تابع همبستگی آن‌ها ارائه گردید. برای آزمون رابطۀ خطی بین متغیرهای کانونی تحقیق از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد تا همبستگی خطی دو متغیر مشخص شود. چهار همبستگی کانونی ازنظر آماری معنی‌دار بوده است؛ اما سایر مجموعه‌ها در سطح اطمینان 95 درصد معنادار گزارش نشد.