تحلیل گفتمان انتقادی سیاست‏ های ارتباطی رسانه‏ ها در انتخابات ریاست جمهوری سال 1396

عصر فعلی را می‏توان عصر مدیوکراسی نامید که در آن رسانه‏ها در دنیایی بدون مرز، فارغ از حصار زمان و زبان و البته در جهت منافع خود و وابستگان مالی خود دموکراسی را پیاده می‏کنند. در سال 1979 یونسکو اعلام کرد؛ نبود سیاست ارتباطی ملی، موجب استعمار نوین ارتباطی می‏شود. از این رو این پژوهش لزوم تدوین سیاست ارتباطی کلان در کشور را بررسی می‏کند. این رساله بر بنیان این مساله اساسی است که سیاست‏های ارتباطی رسانه‏ها در پوشش کارزار انتخاباتی ریاست‏جمهوری سال 1396 چیست؟ این رساله به روش کیفی و تحلیل گفتمان انتقادی انجام شده است و در تلاش برای بازتعریف و مشخص ساختن عناصر و اجزای سیاست‏های ارتباطی رسانه‏ها است. واحد تحلیل متن است و داده‏های گردآوری شده با استفاده از روش فرکلاف توصیف، تفسیر و تبیین شده است. براساس یافته‏های این پژوهش سیاست‏های ارتباطی را به سه دسته زیرساختی مانند فلسفه وجودی رسانه، عملکردی مانند تکنیک‏های مورد استفاده در رسانه و سیاست‏های ارتباطی تصویرساز مانند طراحی دکور، چیدمان، رنگ تقسیم کرد. در تدوین و اجرای سیاست‏های ارتباطی رسانه‏ها را می‏توان به دو دسته بزرگ تقسیم کرد: رسانه‏های بزرگ استراتژیک مانند صداوسیما که همچون ارتشی بزرگ عمل می‏کنند و رسانه‏های کوچک و چابکی مانند کانال تلگرامی که همانند سرباز چریک اقدام می‏کند. پژوهش نشان داد که قدرت عمل، تاثیرگذاری و برقراری ارتباط در رسانه‏های کوچک و چابک بیشتر و بهتر از رسانه‏های بزرگ سنگین و بروکراتیک است.