بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی و استقلال حرفه ای بر رابطه بین کیفیت حسابرسی و توسعه حرفه ای در بخش دولتی

آنچه جامعه از حرفه حسابرسی انتظار دارد ارائه خدمات با کیفیت حسابرسی است. کیفیت حسابرسی وابسته به کیفیت قضاوتهای حسابرس در تمام مراحل حسابرسی از جمله ارزیابی ریسک، ارزیابی کنترلهای داخلی، آزمون و بازنگری است. کیفیت که تعیین کننده عملکرد حسابرسی است تابع عوامل متعددی همچون توانائی های حسابرس و اجرای حرفه ای حسابرس است. فرایند حسابرسی شامل تلاش های فردی است و مؤسسه های حسابرسی به شدت وابسته به کیفیت مهارتهای تصمیم گیری و شایستگی های حرفه ای حسابرسان خود می باشند. هدف این پژوهش، بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی و استقلال حرفه ای بر رابطه بین کیفیت حسابرسی و توسعه حرفه ای در بخش دولتی بود. روش تحقیق مورد استفاده، توصیفی/پیمایشی و روش تحلیل داده ها مدل معادلات ساختاری است که با استفاده از نرم افزار لیزرل انجام گرفت. نمونه آماری شامل حسابرسان دیوان محاسبات کشور به تعداد 308 نفر می باشد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه می باشد که در بازه زمانی مهر الی آذرماه 98 از حسابرسان شانزده استان جمع آوری گردید. آزمون سوبل(sobel)، تأثیر غیرمستقیم توسعه حرفه ای بر کیفیت حسابرسی از طریق خودکارآمدی و استقلال حرفه ای را معنی دار و فرضیه نقش میانجی گری متغیر خودکارآمدی و استقلال حرفه ای تأیید گردید. طبق یافته های پژوهش، ضریب مسیر غیرمستقیم کل(298/0)، تأثیر خودکارآمدی و استقلال حرفه ای حسابرسان روی کیفیت حسابرسی آنان را نشان می دهد. نتایج نشان می دهد توسعه حرفه ای از طریق متغیر میانجی خودکارآمدی و استقلال حرفه ای بر کیفیت حسابرسی تأثیرگذار است.