رابطه ی بین هوش هیجانی و خودکارآمدی با رضایت شغلی معلمان دبیرستان های شهر کرمانشاه

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه هوش هیجانی و خودکارآمدی با رضایت شغلی دبیران دبیرستان بود. جامعه این تحقیق شامل کلیه دبیران مقطع متوسطه شهر کرمانشاه در سال تحصیلی91-90 بود که از میان آنان تعداد 300 نفر(شامل 142 مرد و 158 زن) به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. متغیرهای پیش بین، هوش هیجانی و خودکارآمدی، و متغیر ملاک، رضایت شغلی بود. برای گردآوری داده ها از روش تحقیق توصیفی- همبستگی استفاده شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه هوش هیجانی شرینگ(1995)، خودکارآمدی شرر(1982) و شاخص توصیف شغلی JDI (1994) بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه به روش گام به گام،z فیشر و آزمون t گروه های مستقل استفاده شده است. یافته ها نشان داد که ضریب همبستگی بین هوش هیجانی و رضایت شغلی(204/0r=) و خودکارآمدی و رضایت شغلی(21/0r=) در سطح خطای 01/0 معنی دار است. همچنین رگرسیون گام به گام نشان داد که از میان متغیرهای پیش بین، فقط خودکارآمدی، آن هم به میزان 4/4 درصد پیش بینی کننده واریانس رضایت شغلی است. از بین مؤلفه های هوش هیجانی، فقط خودآگاهی قادر به تبیین و پیش بینی واریانس رضایت شغلی است. خودکارآمدی، از میان مؤلفه های رضایت شغلی، فقط پیش بینی کننده واریانس مؤلفه های ماهیت کار، سرپرست و همکار است. از میان مؤلفه های هوش هیجانی، خودآگاهی و هوشیاری اجتماعی می توانند واریانس مؤلفه ماهیت کار را پیش بینی کنند. همچنین خودآگاهی، پیش بینی کننده مؤلفه های سرپرست و ارتقاء نیز می باشد. خودکنترلی هم قادر به تبیین و پیش بینی واریانس مؤلفه همکار است. بین رابطه هوش هیجانی و رضایت شغلی، و بین رابطه خودکارآمدی و رضایت شغلی، به تفکیک جنس تفاوت وجود ندارد. بین هوش هیجانی معلمان و نیز خودکارآمدی معلمان به تفکیک جنس تفاوت وجود ندارد، اما بین رضایت شغلی آنان به تفکیک جنس تفاوت معناداری وجود دارد. در بحث از یافته ها می توان گفت که هرچه میزان هوش هیجانی(مخصوصاً مؤلفه خودآگاهی) و خودکارآمدی دبیران بالاتر باشد، رضایت شغلی آنان نیز بیشتر می شود و بالعکس. بنابراین آموزش متغیرهای هوش هیجانی و خودکارآمدی برای افزایش رضایت شغلی دبیران ضروری است.