بررسی نقش همکاری سیاسی در امنیت منطقه آسیای غربی

اکثر دولتهای آسیای جنوب غربی در اواخر نیمه قرن بیستم، استقلال خود را از قدرتهای برتر اروپایی بدست آورده اند. ظهور حکومت های جدید با چالش هایی دشوار همراه شد از طرح منازعه عربی – اسرائیلی سال 1948 گرفته تا به امروز که سخن از ثبات و امنیت در سوریه و مصر است هیچ گاه شاهد استقرار کامل امنیت و آرامش در منطقه نبوده¬ایم از یک طرف عدم شکل¬گیری همکاری در بسیاری از این کشورها و از طرف دیگر مداخله مداوم کشورهای قدرتمند اروپایی توازن را بسمت ناامنی پیش برده است. تحقیق حاضر درپی¬ تبیین این پارادوکسیکال است که فرآیند امنیت سازی خارج از منطقه خود موجب بی¬امنیتی گردیده به عبارتی معمای امنیت، عامل اصلی شکل¬گیری ناامنی در منطقه شده است این واقعیت ساده که نمای کوچکی از تجربه تاریخی کشورهای غرب آسیا است پژوهشگر حاضر را بفکر واداشته است که با تببین این مسئله، همکاری را برای برون رفت از این معضل پیشنهاد بدهد همکاری¬ای که محصول مهارتهای درون منطقه¬ای و اشتراکات فرهنگی این مجموعه ناهمگون باشد. بی¬شک سخن گفتن از این مسئله خود گامی جهت تداوم ثبات و حفظ امنیت در منطقه میباشد این ثبات بخودی خود به معنی ایستایی و یا حفظ وضع موجود به نفع کشورهای غرب نیست. باوجود اینکه "درد بزرگ" این دولت¬ها تصمیم¬سازی¬های بیرون از منطقه می¬باشد اما غفلت نخبگان منطقه برای استقرار ثبات و امنیت، موجب ترغیب گرایش های اقتدارگرا و تصمیم گیر بیرون از منطقه شده است. مقاله حاضر ضمن تحلیل این موضوعات بشکل موردی، به بعضی از همکاری¬های منطقه ای خواهد پرداخت همکاری هایی که در صورت تداوم و بازسازی درون منطقه ای می¬تواند امنیت را بشکل نهادینه شده برای منطقه به ارمامنیت را بشکل نهادینه شده برای منطقه به ارمغان بیاورد.