بررسی رابطه بین خلاقیت و هوش معنوی با کیفیت مراقبت پرستاری در میان پرستاران بیمارستان

پیش‌زمینه و هدف: هدف نهایی پرستاران ارتقای کیفیت مراقبت مددجویان است. ویژگی‌های انسانی و باورهای پرستاران می‌تواند به ایفای بهتر نقش حرفه‌ای آن‌ها کمک نماید. مطالعه حاضر برای بررسی ارتباط بین هوش معنوی پرستاران و کیفیت مراقبت آن‌ها از دیدگاه خودشان و بیماران انجام شد. مواد و روش‌ها: این پژوهش توصیفی به روش نمونه‌گیری در دسترس با مشارکت 200 پرستار بالینی و بیمار بستری در بیمارستان انجام گرفت. از پرسشنامه هوش معنوی 42 سؤالی بدیع و کیفیت مراقبت پرستاری کیوآلپاک استفاده گردید که روایی آن‌ها به روش محتوی و پایایی به روش آلفای کرونباخ به ترتیب با ضریب 85/0 و 8/0 مورد تأیید قرار گرفت. رابطه بین هوش معنوی و کیفیت مراقبت مددجویان با آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون بررسی شد. یافته‌ها: میانگین نمره هوش معنوی پرستاران 0/16 ± 2/117 و میانگین نمره کیفیت مراقبت پرستاری از دیدگاه خودشان 0/40 ± 4/177 بود، درحالی‌که میانگین کیفیت مراقبت از دیدگاه بیماران 0/20±2/121 بود. بین هوش معنوی و کیفیت مراقبت‌های پرستاری همبستگی مثبت خطی معنی‌دار وجود داشت (020/0p= و 231/0r=) اما بین مشخصات دموگرافیک مانند جنس، مدرک تحصیلی و سابقه کار با هوش معنوی و کیفیت مراقبت‌های پرستاری رابطه آماری معنی‌داری مشاهده نشد. بحث و نتیجه‌گیری: هوش معنوی در تقویت باورها و شخصیت پرستاران، می‌تواند به بهبود کیفیت مراقبت بیماران کمک نماید. بنابراین برخورداری از هوش معنوی بالاتر پرستاران، در محیط کار می‌تواند در ارتقای عملکرد بهتر و ایفای نقش مؤثر باشد که این خود به ارتقای سلامت مددجویان می‌انجامد.