اثربخشی آموزش مهارت¬های اجتماعی بر خودکارآمدی و اضطراب اجتماعی در نوجوانان دختر شهر تاکستان

این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش مهارت¬های اجتماعی بر خودکارآمدی و اضطراب اجتماعی در نوجوانان دختر شهر تاکستان در سال 1401 انجام شد. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش¬آموزان دختر متوسطه دوم دبیرستان صبا شهر تاکستان بود. نمونه این پژوهش شامل 40 نفر از دانش¬آموزان بود که به روش نمونه¬گیری خوشه¬ای انتخاب شدند. 20 نفر آن¬ها به¬صورت تصادفی در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. ابتدا از دو گروه پس آزمون گرفته شد، سپس هشت جلسه آموزشمهارت اجتماعی اجرا شد و در پایان از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شد. روش آماری آزمون لون، آزمون t زوجی و تحلیل کوواریانس برای تجزیه و آنالیز داده¬ها انتخاب شد. پس از تجزیه و تحلیل داده¬ها نتایج زیر به¬دست آمد. بعد از مداخله پس¬آزمون نسبت به پیش¬آزمون تفاوت قابل توجه و معنی¬داری داشت که این تغییرات مطلوب فرضیه پژوهش حاضر هستند و فرضیه را تایید می¬کنند. در گروه آزمایشی نسبت به گروه گواه اضطراب اجتماعی تغییر معنی¬داری وجود داشت و مداخله در این پژوهش تاثیرگذار بوده است و فرضیه پژوهش که تاثیر آموزش مهارت¬های اجتماعی بر اضطراب اجتماعی است، پذیرفته می¬شود. خودکارآمدی پس¬آزمون گروه آزمایشی خیلی بیشتر از پیش¬آزمون می¬باشد و تغییرات قابل توجه و معنی¬داری اتفاق افتاده است که تاثیر آموزش مهارت¬های اجتماعی بر خودکارآمدی نوجوان¬ها پذیرفته می¬شود.