ارزایابی نقش شوراهای حل اختلاف در توسعه امنیت قضایی

يکي از تحولات مهم در عرصه سياسي-اجتماعي کشور تشکيل شوراهاي حل اختلاف در سال 1381 بود. پيش از اين تاريخ، روند دادرسي و حل اختلافات، در دادگاهها و مراکز قضايي رسمي انجام مي گرفت تا اينکه شوراهاي حل اختلاف به عنوان نهادي شبه قضايي وارد عرصه قضاوت شدند؛ از آن پس جوامع شهري و روستايي كشور پذيراي نهاد نوپايي شده¬اند كه عهده دار حل و فصل بخشي از اختلافات شهروندان است. بر اين اساس پ‍ژوهش حاضر با هدف ارزيابي عملكرد و تحليل نقش شوراهاي حل اختلاف روستايي در امنيت قضايي روستائيان انجام گرفته است. تحقيق حاضر از نوع توصيفي- تحليليِ پيمايشي بوده لذا داده هاي تحقيق از طريق تکميل پرسش نامه گردآوري شده است. جامعه آماري اين تحقيق را 15 روستاي داراي شوراي حل اختلاف شهرستان مرند تشکيل مي دهند که از آن ميان، 200 نفر از سرپرست خانوارهاي روستاهاي مربوطه با استفاده از روش¬هاي نمونه¬گيري كوكران و انتساب متناسب به عنوان نمونه آماري انتخاب شده اند. دراين مطالعه در مجموع 55 گويه به عنوان مولفه هاي مثبت و منفي موثر در امنيت قضايي روستائيان مورد ارزيابي قرار گرفت که در نهايت با استفاده از آزمون هاي آماري T جفت شده(وابسته) و ويلكاكسون مورد تحليل قرار گرفته¬اند. بر اساس نتايج بدست آمده، تفاوت معناداري بين دوره قبل و بعد از شوراهاي حل اختلاف در اغلب گويه هاي مرتبط با امنيت قضايي روستائيان شهرستان مرند مشاهده مي شود؛ لذا مي توان گفت علي رغم برخي كاستي ها، شوراهاي حل اختلاف از نهادهاي موثر در گسترش فرهنگ صلح و سازش در جامعه و شكل گيري امنيت قضايي در جامعه روستايي كشور مي باشند.