اثربخشی طرحواره درمانی بافتاری بر تنظیم شناختی هیجان و اجتناب و آمیختگی و بخشودگی بین فردی در دختران نوجوان دارای اختلال اضطراب اجتماعی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بافتاری بر تنظیم شناختی هیجانی و اجتناب و آمیختگی و بخشودگی بین فردی در دختران نوجوان دارای اختلال اضطراب اجتماعی انجام شد. روش پژوهش، توصیفی - همبستگی با شاخص تغییر پایا می¬باشد. جامعه آماري پژوهش، دختران نوجوان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی مشغول به تحصیل درمقطع متوسطه اول در ناحیه 1 شهر مشهد بود. نمونه آماری شامل 6 نفر با روش نمونه¬گیری هدفمند انتخاب ¬شد. ابزار جمع¬آوری اطلاعات، پرسشنامه¬های مقیاس اضطراب اجتماعی کانور و همکاران (2000)، تنظیم شناختی هیجانی گارنفسکی و همکاران (2001)، اجتناب و آمیختگی گریکو و همکاران (2008) و بخشودگی بین فردی احتشام¬زاده و همکاران (1389) بود همچنین برای جلسات آموزش طرحواره درمانی بافتاری از پروتکل کارآزمایی بالینی از امام زمانی و همکاران (1400) در 16 جلسه، 60 دقیقه¬ای استفاده شد. داده¬ها با استفاده از شاخص تغییر پایا، معناداری بالینی و تحلیل دیداری (رسم نمودار)تحلیل شدند. نتایج فرضیه¬های پژوهش نشان داد طرحواره درمانی بافتاری بر تنظیم شناختی هیجانی و اجتناب و آمیختگی و بخشودگی بین فردی در دختران نوجوان دارای اختلال اضطراب اجتماعی مؤثر بود.