بررسی تاثیر کیفیت حسابرسی بر ارتباط بین تاخیر در ارائه گزارش حسابرسی و تجدید ارائه صورتهای مالی

توجیه اصلی مدیران برای استفاده از تعدیلات سنواتی، انعکاس بهتر تغییرات محیط عملیاتی و سرمایه¬گذاری شرکت‌ها است. این توجیه با استاندارد¬های حسابداری سازگاری دارد زیرا وجود تعدیلات سنواتی را مجاز شمرده است. بر اساس استاندارد شمارۀ 6 حسابداری ایران، هنگام تغییر رویه حسابداری (در صورت لزوم) ارقام مقایسه‌ای سنوات قبل باید بر مبنای رویه جدید ارائه مجدد شوند. همچنین در مواردی ممکن است صورت‌های مالی منتشرشده یک یا چند دوره قبل شامل اشتباهات بااهمیتی باشند که تصویر مطلوب را مخدوش و درنتیجه قابلیت اتکای صورت‌های مالی را کاهش می‌دهد. تجدید ارائه صورت‌های مالی هنگامی رخ می¬دهد که حسابرس قادر به کشف و گزارش انحرافات بااهمیت موجود در صورت‌های مالی نباشد. برخی از تحقیقات این عدم توانایی را به خدشه‌دار شدن استقلال حسابرس به دلیل وابستگی اقتصادی وی به صاحب‌کار منتصب کرده‌اند . کیفیت حسابرسی هم بر احتمال تجدید ارائه صورت‌های مالی و هم بر تأثیرات بالقوه تجدید ارائه صورت‌های مالی (پیامدهای ناشی از تجدید ارائه صورت‌های مالی) تأثیر می¬گذارد. صورت¬های مالی که نتیجه¬ سیستم¬های اطلاعاتی حسابداری است، چیزی جز یک کالا نیست، علت وجود حسابداری تقاضای موجود برای اطلاعات مالی است و افزون بر این حسابداران و واحد تجاری نیز توانایی و علاقه لازم را برای ارائه این اطلاعات دارند (بلکویی و ریاحی،2000). پس مفاهیمی نظیر کیفیت که برای کالاها و خدمات ارائه‌شده که توسط شرکت¬ها و واحدها مطرح است برای خدمات حسابداری، از جمله محصول نهایی آن؛ یعنی گزارشگری مالی قابل‌بحث و پیگیری است. کیفیت گزارشگری مالی ضوابطی است که اطلاعات مفید و سودمند را از سایر اطلاعات منفک کرده و سودمندی اطلاعات را افزایش می¬دهد (نو روش 1377). و همان‌گونه که گفته شد به موقع بودن گزارشگری مالی یکی از مهم¬ترین ارکان کیفیت ارائه اطلاعات مالی شرکت-ها است. عموما انتشار گزارشات مالی سالانه قبل از اظهارنظر حسابرس مستقل صورت نمی¬گیرد. یکی از دلایل اصلی عنوان‌شده از سوی شرکت¬ها برای عدم انتشار گزارشات سالیانه نیاز به انجام حسابرسی می¬باشد، به عبارت دیگر طولانی شدن زمان انتشار گزارشات مالی و طولانی شدن عملیات حسابرسی درهم‌پیچیده شده‌اند و به صورت مترادف در ادبیات گزارشگری مالی به کار گرفته می¬شوند (ورمرت و همکاران،1997، ) بنابراین در بیشتر مواقع به موقع بودن با طولانی شدن حسابرسی مرتبط است. البته باید توجه داشت که در این فاصله زمانی دو عملیات جداگانه ولی مرتبط به هم رخ می¬دهد و آن عبارت است از عملیات بستن دفاتر صاحب¬کار و عملیات حسابرسی سالانه، که هر دو می¬توانند تأثیر مهمی بر روی زمان انتشار صورت¬های مالی داشته باشند (بدری و علیخانی،1385)، اطلاعاتی که توسط شرکت¬ها با زمان‌بندی دوره¬ی مشخص در بازار سرمایه منتشر می¬شوند، مورد استفاده بسیاری از تصمیم-گیرندگان قرار می¬گیرد، اما این اطلاعات تنها زمانی بر تصمیم‌گیری افراد مؤثر است که در زمان مناسب گزارش شوند. از آنجا که دست¬یابی همزمان و یکسان همه استفاده¬کنندگان اطلاعات مالی به گزارش¬ها، از ویژگی¬های یک بازار کارا به شمار می¬رود (انونیموس وپیتر ،1998)، بازارهای سرمایه نیز به انتشار سریع گزارش پس از دوره¬ی مالی مربوط تأکید فراوانی نموده¬اند.