بررسی رابطه یادگیری سازمانی و توانمندسازی شناختی با رضایت شغلی کارکنان دانشگاه کردستان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه یادگیری سازمانی و توانمندسازی شناختی با رضایت شغلی کارکنان دانشگاه کردستان بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری داده-ها توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری مشتمل بر کلیه کارکنان دانشگاه کردستان در سال تحصیلی 92-91 بود (N=189 )، نمونه¬ای به حجم 127 نفر به صورت تصادفی طبقه¬ای انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفت. ابزار گردآوری داده¬ها عبارتند از سه پرسش¬نامه¬ استاندارد شده یادگیری سازمانی (نیفه، 2001)، توانمندسازی شناختی اسپریتزر (1995) و رضایت شغلی مینه¬سوتا (1967). روایی پرسش¬نامه¬ها با استفاده از نظر اساتید دانشگاهي بررسي و مورد تأیید قرار گرفت. همچنین پایایی پرسش¬نامه¬ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد که به ترتیب 0/76، 0/91 و 0/86 بود. جهت تجزیه و تحلیل داده¬ها از آزمون¬های t تک نمونه¬ای، t برای دو گروه¬ مستقل، همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک راهه (ANOVA) و رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان استفاده شد. نتایج نشان داد که وضعیت یادگیری سازمانی و رضایت شغلی کارکنان دانشگاه کردستان در سطح بالایی بود و بین ابعاد یادگیری سازمانی شامل (فرهنگ یادگیری سازمانی، کار و یادگیری گروهی، اشتراک دانش، تفکر سیستمی، رهبری مشارکتی) با رضایت شغلی رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد. همین¬طور نتایج آزمون همبستگی پیرسون بیانگر اینست که بین تمام ابعاد توانمندسازی شناختی با رضایت شغلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین یادگیری سازمانی و توانمندسازی شناختی با رضایت شغلی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. به علاوه نتایج حاکی از آن بود که مولفه¬های یادگیری سازمانی و مولفه¬های توانمندسازی شناختی تأثیر معناداری بر رضایت شغلی داشتند.