مقایسه رضایت شغلی و سلامت روانی آموزگاران مدارس عادی و استثنایی شهر زنجان

هدف از پژوهش حاضر تعیین و مقایسه رضایت شغلی و سلامت روانی آموزگاران مدارس عادی و استثنایی شهر زنجان در سال تحصیلی 87-86 بود.نمونه گیری به روش تصادفی طبقه ای و خوشه ای انجام شد. نمونه ها شامل 305 نفر آموزگار مدارس عادی(120 مرد و 185 زن)و 74 نفر آموزگارمدارس استثنایی(34 مرد و 40 زن) بودند که به آزمون رضایت شغلی مینه سوتاMSQ(ویس ،1967 )و آزمونSCL-90-R(دراگوتیس،1976)پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t برای گروههای مستقل،همبستگی، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی شفه استفاده شد. نتیجه نشان داد که آموزگاران مدارس استثنایی از رضایت شغلی و سلامت روانی در دو بعد افکار پارانوئیدی و حساسیت بین فردی نسبت به آموزگاران مدارس عادی در سطح پایین تری قرار داشتند. بین رضایت شغلی و ابعاد سلامت روانی آموزگاران مدارس عادی و استثنایی همبستگی معنادار و مستقیم بود. آموزگاران زن مدارس عادی نسبت به آموزگاران زن و مرد مدارس استثنایی و آموزگاران مرد مدارس عادی از آموزگاران مرد مدارس استثنایی از رضایت شغلی بیشتری برخوردار بودند.آموزگاران زن مدارس عادی نسبت به آموزگاران مرد مدارس استثنایی در ابعاد حساسیت بین فردی ، افکار پارانوئدی و خصومت از سلامت بالایی برخوردار بودند.آموزگاران فوق دیپلم، لیسانس مدارس عادی از آموزگاران فوق دیپلم، لیسانس و فوق لیسانس مدارس استثنایی رضایت شغلی بیشتری داشتند.آموزگاران فوق دیپلم، لیسانس و فوق لیسانس مدارس عادی از آموزگاران فوق لیسانس مدارس استثنایی سلامت روانی بهتری داشتند.