طراحی سازه هوشمند حساس به حرارت ژن انسولین

توليد كنترل شده انسولين يكي از موضوعات اصلي در روشهاي ژن درماني با هدف درمان ديابت نوع يك مي باشد. استفاده از پروموترهاي القاء پذير مي تواند يك راهكار اميد بخش در اين زمينه باشد. اين مطالعه بر فرضيه استفاده از پروموتر HSP70 A1A كه قابليت تحريك پذيري در دماي 42°C را دارا مي باشد، استوار است. جهت توليد انسولين در سلولهاي 3T3/NIH، از ژن انسولين تغيير يافته ژنتيكي که پرو انسولین را قابل برش با آنزيم فورين می کند، استفاده گرديد. پس از تحريك با شوك حرارتي، سلولهاي حامل اين سازه ، در مدت زمان ٣٠ دقيقه شروع به توليد انسولين كردند و پس از ٢٤ ساعت ، ميزان توليد به ١٠ برابر افزايش پيدا كرد. همچنين با استفاده از دو طول متفاوت از پروموتر نقش عوامل تنظيم كننده نواحي بالادست مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان داد تنها محدوده توالی های تنظیمی اصلی پروموتری جهت فعاليت پروموتر در پاسخ به شوک حرارتی کافی می باشد. نتایج آزمایشات نشان داد که سلولهای حاوی سازه مورد نظر در شرايط بدون استرس ، از بيان پايه پایینی برخوردار هستند. در آزمایشی دیگر، سازه های حاوی ژن EGFP تحت تنظیم این پروموتر ایجاد گردید و بیان آن در سلولهای ترنسفکت شده مورد تایید و ارزیابی قرار گرفت. در مجموع این مطالعه نشان داد که این سیستم قادر است در مدتی کوتاه و در پی یک تحریک فیزیکی با منشاء خارجی، بیانی قابل توجه از انسولین بالغ را ایجاد کند. ویژگی های خاص این سیستم مفهومی جدید از بیان کنترل شده انسولین ارایه می دهد که استفاده از آنرا در طراحی استراتژیهای ژن درمانی با هدف درمان دیابت نوع یک امکان پذیر می سازد. کلید واژه: انسولین، پروموتر القایی، شوک حرارتی، ژن درمانی، تنظیم.