کیفیت تعامل اهل سنت با روایات اهل بیت

حديث دومين منبع آموزه‌هاي آيين قدسي اسلام است كه نه تنها در عقايد و احكام شرعي، بلكه در حوزه‌هاي ديگر مانند اخلاق، تاريخ، پزشكي و ... نيز كاربرد دارد. از سوي ديگر اهل‌بيت پيامبر (صلي الله عليه و آله)، كه گنجينة دانش بي‌پايان وحي هستند، حلقه‌‌هايي مطمئن براي انتقال ميراث عظيم پيامبر به نسل‌هاي پسين مسلمانان‌اند و چگونگي برخورد مسلمانان با سخنان و گزارشهاي ايشان نقشي به سزا در سير تكاملي اسلام و مسلمانان دارد. در اين ميان چگونگي برخورد اهل‌سنت ـ كه بيشترين تعداد مسلمانان را تشكيل مي‌دهند ـ با اهل‌بيت و روايات ايشان، چنان نقشي درخور در فرايند جهت‌گيري‌هاي سياسي و مذهبي مسلمانان دارد كه ترديدي در آن نمي‌توان كرد. در پرتو اين پژوهش نخست با تبيين جايگاه اهل‌بيت نزد اهل‌سنت، روشن خواهد شدكه عموم اهل‌سنت، شخصيت ائمة اهل‌بيت را ستوده و جايگاه ايشان را، حتي از پيشوايان خود نيز، بالاتر دانسته‌اند. آنگاه با بازكاوي مهم‌ترين منابع روايي اهل‌سنت، از جمله صحاح، سنن، مسانيد و مستدركات آنها، چگونگي برخورد محدثان ايشان با روايات اهل‌بيت در حوزة گزارش اخبار بيان، و روشن خواهد شد كه اغلب محدثان سني در مقام گزارش روايات چندان توجهي به روايات اهل‌بيت نكرده و خود را از اين منبع عظيم معرفتي محروم ساخته‌اند. در پايان نيز با بازكاوي مهم‌ترين منابع تفسير مأثور و فقه استدلالي اهل‌سنت، چگونگي رويارويي ايشان با روايات تفسيري و فقهي اهل‌بيت در حوزة عمل و كاربست روايات تحليل، و بيان خواهد شد كه مفسران اهل‌سنت نيز، همانند محدثان ايشان، توجهي شايان به روايات اهل‌بيت ندارند و همچنين فقهاي اهل‌سنت، در برداشتهاي فقهي خود، آن‌ اندازه كه انتظار مي‌رود، به اهل‌بيت و روايات ايشان تكيه نكرده و از اين رو به هنگام بهره‌جويي از روايات، به مرسلات صحابه و تابعين روي آورده، و بدتر از آن، در پرتگاه قياس و استحسان گرفتار آمده‌اند.