بررسي نقش آموزش و پرورش در رشد اقتصادي

سرمایه گذاری در آموزش وپرورش محور اصلی رشد اقتصادی در اکثر کشور های پیشرفته و توسعه یافته می باشد و در کشورهای در حال توسعه در اکثر موارد سرمایه گذاری در آموزش و پرورش باعث رشد اقتصادی شده است. در برخی از کشور ها ابتدا سرمایه گذاری در آموزش وپرورش صورت گرفته و بعد رشد اقتصادی و توسعه حاصل شده مانند کشور های ژاپن و کره ی جنوبی ،اما در برخی از موارد دیگر ،ابتدا رشد اقتصادی و پس از آن آموزش و توسعه رخ داده است مانند ونزوئلا. بر اساس نظریه سرمایه انسانی درباره ارتباط آموزش و توسعه اقتصادی ،بهبود بهداشت عمومی ،مهارت،و انگیزه نیروی کار ،موجب بهبود بهره وری از نیروی کار می شود و آموزش با بهبود کیفیت افراد ،عاملی موثر در رشد اقتصادی به شمار می آید. هدف این پایان نامه برسی رابطه علی میان رشد اقتصادی وهزینه های آموزش نیروی انسانی از طریق آزمون علی گرنجر به منظور تعیین جهت و نوع رابطه مذکور در اقتصاد ایران با استفاده از آمار سری زمانی سالانه دوره 1358تا 1380 است. بدین منظور از شاخص های اموزشی کمی و کیفی متعدد،به عنوان نهاد ،تولید استفاده شده است. نتایج حاکی از تاثیر معنا دار هزینه های جاری آموزش و پرورش در تولید ناخالص ملی (GNP) در کشور است و وجود رابطه علی یک سویه میان رشد اقتصادی و هزینه های جاری آموزش و پرورش است. با توجه به نتایج ، چنانچه هزینه های جاری آموزش و پرورش افزایش یابد و این هزینه در مقاطع مختلف بطور صحیح هزینه گردد . و مدیریت صحیحی در هر مقطع این هزینه ها را به مصرف برساند ،موجبات رشد بیشتر تولید ناخالص ملی و در نتیجه موجب رشد اقتصادی در کشور می شود . بهبود شاخص های کیفی در کنار بهبود شاخص های کمی آموزشی ،در رشد تولید سرانه موثر است. کلید واژه ها : اقتصاد آموزش و پرورش / سرمایه انسانی/ رشد اقتصادی