تاثیر تغییر اقلیم بر خشکسالی به منظور مدیریت قبل از بحران در استان خوزستان

چکیده پایان نامه ( شامل خلاصه ،اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده ): خشکسالي را مي توان به عنوان پديده اي معرفي کرد که علاوه بر جاي گذاشتن خسارات فراران، خطر وقوع آن نيز در کليه نقاط جهان وجود داشته باشد. امکان جلوگيري از وقوع پديده خشکسالي وجود ندارد اما مي توان، با انجام اقدامات موثر از اثرات اين پديده کاست. با توجه به وجود کمبود آب در ايران، ضرورت مدلسازي خطر خشکساليها با توجه به شرايط اقليمي و محيطي کشور امري ضروري و اجتناب ناپذير به نظر مي رسد. با وجود تغييرات اقليمي که از گذشته وجود داشته اما بدليل افزايش آگاهي و دانش بشري نسبت به محيط اطراف خود و بخصوص درزمينه تغيير اقليم، بيشتر مورد توجه قرار گرفته است. بطوريکه تحقيقات مطالعات، آزمايش ها و مدلسازي هاي بسياري براي آشکار نمودن تمام ابعاد گوناگون اين پديده درتمامي نقاط جهان و ايران صورت گرفته و در آينده نيز انجام مي گيرد. براي کاهش اثر اين پديده، مديريت بحران قبل از وقوع يکي از راهکارهايي است که مي توان وضع نمود. در اين تحقيق بر مبناي تغييرات پارامتر هاي ميانگين سالانه ي بارندگي و درجه حرارت در کنارطبقه بندي اقليمي دومارتن و ارزيابي شاخص خشکسالي z، و سری زمانی ARIMA به بررسي تغيير اقليم و خشکسالی استان خوزستان پرداخته شد و به کمک مدل هاي رگرسيوني و نرم افزار های Arc AIG و SPSS به مدل سازي رياضي اين تغييرات اقدام گرديد. نتايج حاکي از تغييرات معني دار ميزان بارندگي مي باشد که داراي کاهشی نسبي در انتهاي دوره ي مطالعاتي نسبت به ابتداي آن بوده است. همچنين با وجود تغيير نسبي در کميت شاخص خشکسالي z طّي دو دهه ي اخير، تغيير ماهيت اقليمي در منطقه صورت پذيرفته است.جهت دستیابی به اهداف نتايج حاصل از بررسي وضعيتهاي متفاوت رخداد خشکسالي و همچنين فراواني زماني حداکثر خشکسالي و ترسالي در استان خوزستان که با استفاده از آمار ايستگاه هاي مطالعاتي در يک بازه زماني 37 ساله (1390-1353) محاسبه گرديد، و در مقابل سال هاي آبي 87-1386 و 88-1387 به ترتيب با 14 و 7 مورد، بالاترين فراواني وقوع حداکثر خشکسالي را شامل شده است. طبق بررسي هاي انجام شده و آمارهاي موجود بر اساس اين شاخص اگر ميزان بارش را معياري در جهت بررسي تغييرات آب و هوا در نظر بگيريم از سال 1353 تا 1390 با تغييرات متعددي مواجه بوده ايم که ميانگين اين تغييرات نشان دهنده اين است که استفاده از شاخص z مشخص مي گردد که کدام دوره ها حداقل يا حداکثر بارندگي را داشته اند، دوره هايي که شاخصz آنها عدد منفي را نشان مي دهد در معرض خشکسالي بوده و هر چه اين عدد منفي بيشتر باشد خشکسالي شدت يافته و بايد مديريت بحران در آن دوره آماري اعمال گردد. ميزان بارندگي در سالهاي اخير کاهش يافته و در نتيجه خشکسالي در دوره آماري 37 ساله (1390-1353) داراي سير صعودي بوده است. واژگان کليدي: تغيير اقليم، خشکسالي، مديريت بحران، استان خوزستان.